شوروی‌هراسی و نقش آن در فرآیند سیاست خارجی پهلوی دوم

همواره تبیین ابعاد سیاست خارجی حکومت‌های گذشته ایران چراغ راهی برای تعیین سیاست‌گذاری و عرصه تصمیم‌گیری برای آینده است. در تحلیل سیاست خارجی رژیم پهلوی دوم، این نکته توسط نویسندگان شناسایی و تحلیل شده که ایران یک هراس همیشگی نسبت به شوروی داشته و این هراس در سیاست‌گذاری‌ها و راهبردهای روابط خارجی پهلوی نقش مهمی ایفا نموده است. این مقاله تلاش می‌کند عوامل و منابع ایجاد هراس از شوروی در حکومت پهلوی دوم را تبیین و نقش آن را در تصمیم‌گیری سیاست خارجی تحلیل کند. رویکرد محققان در این مقاله توصیفی تبیینی بوده و در همین راستا با ترکیب دو نظریه‌‌ روان‌شناسی سیاسی ماروین زونیس و نظریه پیوستگی جیمز روزنا‌، الگوی نظری جدیدی را طراحی نموده‌اند که مبنای تحلیل قرار گرفته است. نویسندگان با تبیین منابع فرد، نقش، ساختار حکومت، ساختار اجتماعی، عوامل فراملی یا نظام بین‌الملل، ابعاد شوروی‌هراسی را تبیین؛ و اثرگذاری آن در فرآیند تصمیم‌گیری سیاست خارجی پهلوی دوم را نشان داده‌اند.

Soviet phobia and it’s role in the foreign policy of the Pahlavi II

Always explaining the dimensions and studying foreign policy of Iranian past governments is a way to determine the policy and area of decisionmaking for the future. By analyzing the foreign policy of the Pahlavi regime, this point comes to mind that Iran has had a constant fear of the Soviets and this kind of Soviet phobia plays an important role in the policies and strategies of its foreign relations. This article attempts to explain the factors and sources of Soviet phobia in the second Pahlavi regime and Describes its role in the foreign policy decisionmaking process. In this regard, by analyzing the subject by modeling and combining two theories of Marvin Zeonis’ political psychology and James Rozna’s theory of continuity, and by explaining the sources: person, role, structure of government, social structure, transnational factors or international system, the dimensions of Soviet phobia and its impact on the foreign policy decisionmaking process of Pahlavi II.In this article has been used  Descriptiveexplanatory method.