ژئوپلیتیک انرژی و سیاست خارجی ایران (1396-1357)

ایران به عنوان کشوری که در بحث انرژی دارای موقعیتی خاص است، به میزان قابل توجهی از عاملدر سیاست خارجی اش بهره م یبرد. این مقاله با هدف بررسی ژئوپلیتیک انرژی و « ژئوپلتیک انرژی »1357 ) به روش تحلیل اسنادی به انجام رسیده است. سوال اصلی پژوهش - سیاست خارجی ایران ( 13961357 ) داشته است؟ نتایج - عبارتست از: ژئوپلیتیک انرژی چه تاثیری بر سیاست خارجی ایران ( 1396نشان م یدهد: با پیروزی انقلاب اسلامی، پیوند میان انرژی، رشد اقتصادی و تقویت نظامی برای مدتیتضعیف و حتی قطع گردیده که متعاقباً در قالب الگوهای مختلفی احیاء و بازتولید م یشود. در این میانانرژی نه به منزله ابزاری کارآمدی جهت تقویت بنیه نظامی کشور و یا تسلط بر منطقه، بلکه همچونموردنظر قرار گرفت. در دهه 1380 رویکرد تعامل با بازیگران نظام ،« استکبار جهانی » اهرمی علیهبین المللی و تنش زدایی در سیاست خارجی ایران در صدر برنامه های دولتی قرار دارد، و با استفاده ازاستراتژی و ژئوپلیتیک انرژی سعی در تعامل با کشورهای عمده مصرف کننده انرژی که صاحبان سرمایه وتکنولوژی نیز هستند، م یشود. از سال 1384 تا 1392 نیز این سیاست تنش زدایی در سیاست خارجیایران به همراه عدالت محوری و نگاه به شرق وجود دارد؛ در زمینه ژئوپلیتیک انرژی نفت و گاز در ایندوران اهرم فشار (تحریم) به صورت جدی و شدید بر ایران سایه افکنده بود.

Geopolitics of Iran’s Energy and Foreign Policy (13961357)

The main issue in the present study is to investigate the influence of foreign policy of the Islamic Republic of Iran on geopolitical and geopolitical components on the one hand and how to use and use those components for a more dynamic and efficient foreign policy. This paper aims to study the geopolitics of energy and foreign policy of Iran (19771976) by documentary method. In answer to the main research question: What has been the impact of energy geopolitics on Iran’s foreign policy (197996)? The results show that energy in the 1950s played an important role in regulating Iran’s foreign policy relations with the outside world. After the victory of the revolution, the link between energy, economic growth and military reinforcement was severed. In the meantime, energy was viewed not as a tool for strengthening the country’s military power or control of the region, but as a lever against global arrogance . In the 1980s, the approach of interacting with international system actors and deescalation in Iranian foreign policy topped the agenda of the government, using energy strategy and geopolitics to try to engage with major energyconsuming countries, which also own capital and technology. From 2005 to 2013, this policy of deescalation has existed in Iran’s foreign policy along with pivotal justice and an orientation toward the East; in the geopolitical context of oil and gas energy, this period of leverage has seriously and severely overshadowed Iran. Since 2013, Iran’s foreign policy has seen two distinct plans for energy geopolitics. In the first part of the boom in energy interactions, and in the second half, the successive and severe sanctions imposed restrictions on the Islamic Republic of Iran in global energy supply. Is.