ویژگی‌های گونۀ زبانی خرده‌فرهنگ جبهه

زبان فارسی مانند دیگر زبان‎ها، در همۀ حوزه‏های جغرافیایی، دوره‏های تاریخی و بافت‏های اجتماعی یکسان به‌کار نمی‏رود. خرده‏فرهنگ‏ها را می‌توان از عوامل مهم بروز تنوع‏ اجتماعی دانست که در گسترۀ رواج زبان فارسی شکل گرفته‏ و به صورت پایدار و ناپایدار در به‌وجود آوردن «گونه‌های زبانی» موثر واقع شده‌اند. جبهه‎های دفاع مقدس در ایران، به‌منزلۀ جامعه‏ای کوچک، خرده‏فرهنگ‌هایی با ابعاد رفتاری، نوشتاری و گفتاری خاص داشتند که بخشی از آن در مجموعۀ فرهنگ‌نامۀ جبهۀ انقلاب اسلامی ایران در جنگ تحمیلی گردآوری شده است. در این مقاله که به روش توصیفیتحلیلی است، سعی شده است با تاکید بر لزوم شناخت گونه‏های مختلف زبان فارسی در دورۀ معاصر و ضرورت توجه به مقولات فرهنگی عرصۀ جنگ تحمیلی/دفاع مقدس، به گوشه‏ای از فرهنگ گفتاری جبهه از جنبۀ زبان‏شناختی توجه شود.مهم‏ترین و فراگیرترین نمود فرهنگ گفتاری جبهه را می‏توان در سطح واژگانی کلام دانست. بخشی از اصطلاحات، تعابیر و اعلام این فرهنگ در جلد اول فرهنگ‌نامۀ جبهه گردآوری شده که در این نوشتار پس از بیان مختصری دربارۀ گونه‎های زبان فارسی و گونۀ رایج در فرهنگ جبهه، به برخی شواهد آن اشاره شده است. طنز و مطایبه، بن‌مایۀ غالب وضع اصطلاحات در گونۀ زبانی جبهه است. این گونه پس از پایان جنگ و رنگ‌باختن تدریجی فرهنگ جبهه، تا حد زیادی کاربرد و رواج خود را از دست داده است

Linguistic Features of Jebheh Frontwar (Iraq and Iran) Subculture

Persian language is not used in the same way in different geographical areas, historical periods & social contexts as other languages are. So always Persian language has had some varieties with some difference in words, sounds and grammars. Stable and unstable subcultures that are formed in the scope of Persian language are the most important factors to the occurrennce of  the social varieties. War front in Iran, as an example of small community, is a particular subculture with behavioral, written and oral dimensions,  and most significant part of it is collected in the book named "An Encyclopedia of the war front''. This descriptive  analytical article tries to present a slight part of oral culture of the war front with emphasise on  the linguistic aspect of contemporary Persian language. The most important section of oral cultures are the idioms, explanations and proper names  that many of them have been collected in the first volume of the mentioned book. As we know, the features of this language are mainly related to the vocabulary level; so in this paper, our consideration is  to  the first volume of  this book, and after a brief speech about the varieties of Persian language and common language in the culture of war front in Iran,  some examples are taken briefly