واژگان عامه در شعر معاصر(نگاهی به چگونگی تبدیل واژه‌های عامه و محلی به شاخصه‌ای سبک‌شناختی در شعر معاصر)

یکی از شاخصه های زبانی شعر معاصر کاربرد واژگان عامه و محلی در آن است، تا آنجا که می توان گفت در شعر معاصر (نیمایی، سپید و ... ) دیگر آن تمایزی که قرن ها میان واژگان ادبی و غیر ادبی (عامه، محلی، بازاری و ... ) وجود داشت، دیده نمی شود. بسیاری از شاعران معاصر (نیما، فروغ فرخزاد، احمد شاملو و ... ) با کاربرد این واژه ها در شعر خود نشان دادند که در نظر آن‌ها واژه ها ارزشی برابر دارند و تقسیم و طبقه بندی آن‌ها به ادبی و غیر ادبی (عامه، محلی و ... ) منطق درستی ندارد. اصلی ترین دلیل تغییر نگاه به واژه های عامه و محلی را باید در استقرار گفتمان مدرن جست وجو کرد؛ در گفتمان پیشامدرن ـ که پیش فرض آن نابرابری و نگاه سلسله مراتبی به جهان است ـ زبان نیز ناگزیر خصلتی طبقاتی و نابرابر (ادبی و غیر ادبی) پیدا می کرد و تنها واژگانی شایستۀ شعر شناخته می شدند که در راس هرم (ادبی و نه عامه) باشند. بر این اساس، دیگر در شعر جایی برای واژگان عامه و ... وجود نداشت؛ حال آنکه با استقرار گفتمان مدرن و پیش فرض آن، برابری، نه‌تنها تمایز و نظام طبقاتی واژه ها از بین رفت، بلکه تمام واژگان چه عامه و چه غیر آن، ارزشی برابر پیدا کردند و شاعرانی چون نیما، فروغ و ... این واژگان را به شعر خود وارد ساختند

The Folk Words and the Contemporary Poetry

One of the stylistic featuers of contemporary poetry is usage of local and folk words. We can say that in the contemporary poetry, the difference between the literary and nonliterary words has been eliminated. Most of contemporary poets (Nima, Shamloo, Forooq,….) used these words in their poetry, and showed that the words are equal, and putting them in unequal category is not correct. The most important reason of this exchange is the modern discourse placed in the contemporary period. In the pre modern period that its presupposithon is unequality, the language is unequale too (literary and nonliterary words), and just the word’s can enter the poetry that are known appropriate in the top of the word's pyramid. So the folk and local words can not enter to poetry. But when the modern discourse and its presupposithon, (equality) was placed in the contemporary period, the difference between the literary and nonliterary words was eliminated too. So the words (folk and literary) found equal value, and the poets as Nima and others used theme in their poetry