کاربرد زبان عامیانه یکی از خصایص سبکی منشآت قائم مقام فراهانی

قائم‌مقام فراهانی نویسندۀ بزرگ ادبیات کلاسیک و یکی از نقاط عطف تاریخِ نثر فارسی است که نثرش سبب تحول در ادبیات مشروطه شده است. کار عمدۀ وی رهاساختن نثر از پیچ و خم عبارت‌پردازی‌های رایج در عهد صفوی و تیموری، و پیرایش نهال انحراف از شیو‌ۀ متداول نثر مصنوع و کم‌محتوای آن زمان بوده است. نثر این اثر از نظر شاخصه‌ها و شگردهای ساده‌نویسی عناصر زبان عامیانه بسیار ارزشمند است. نوشتار حاضر سبک منشآت قائم‌مقام فراهانی را از نظر به‌کارگیری عناصر زبان عامیانه در سطوح مختلفِ مفردات، تعبیرات، ترکیبات کنایی، مثل‌ها و اشعار بررسی می‌کند. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته و در پایان نیز از حیث کمی بررسی شده است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که کاربرد مثل‌ها، اصطلاحات و کنایات مردمی به نثر قائم‌مقام و به‌خصوص به منشآت او وجهه‌ای پویا و زنده داده است. وی با تکیه بر ذوق و فضل خود مسائل روز را با زبان و اصطلاحات رایج دوره و در بافتی آهنگین و ادبی به سبک گلستان ارائه کرده است.

Using Slangs, One of GhaemMaghamFarahani’s Stylistic Features in His Manuscripts

Mirza AbolghasemGhaemMaghamFarahani is considered as the last great classical writer in the old method of Persian prose. The main task done by this tasteful minister was rescuing the prose from the maze of prevalent phraseology in the Safavi and Timurid eras. He planted the seedlings of the initial deviation from the conventional way of writing an artifact and grandiose, and of low content prose at those days. His presence may be a turning point in the history of Persian prose as his absence may lead to create no change in the authorship in the Constitution. In fact, he declined the poetic repetitive affidavits, tough terms, complex themes, metaphors and implicit similes sometimes used aberrantly. Using slangs, slogans and public proverbs considered as features resulting in the author detraction and degradation as well as approaching the prose to the natural, exact and simple writing. Flavoring intimacy to the literary and secretary writings, he helped to emerge simple writings like those works written by Naserodin Shah and Dehkhoda. Using proverbs, expressions and allegories gives dynamic features to GhaemMaghan’s writings, in general, and his manuscripts in particular. Relying on his own taste and grace, he used prevalent expressions and way of writing in a rhythmic and literary form to state his age issues as his fugleman, the Golestan’sowner. This paper aims at considering slangs in GhaemMagham’s manuscripts from a linguistic perspective with emphasize on using slangs as one of the features and methods in simple writings. It explores them in different aspects: simple substances, interpretations, allegorical compounds, proverbs and poems. It is worthy to mention that these matters are general subjects covering the other minor issues such as oath, addressing, devotion, desire, pleading and so on. Finally, statistics were presented in table form this category quantitatively