تحلیل کهن‌الگویی داستان امیر‌ارسلان بر اساس نظریۀ تفرد یونگ

نقد کهن الگویی یکی از رویکردهای نقد ادبی معاصر است که به کشف ماهیت و ویژگی اسطوره‌ها و کهن‌الگوها و نقش آن ها در ادبیات می‌پردازد. در این مقاله کهن‌الگوی داستان امیرارسلان بر اساس نظریۀ تفرد یونگ تحلیل کهن‌الگویی شده است؛ به این شرح که امیرارسلان به عنوان قهرمان جست وجوگر برای رشد و تکامل و دستیابی به کهن الگوی خویشتن، حرکت خود را آغاز می‌کند و با دیدن تصویر فرخ‌لقا (آنیما) بیدار می‌شود و به سطح های تازه‌ای از آگاهی دست می‌یابد. او با گذر از کهن الگوی نقاب به یاری پیر دانا به حذف سایه و یکی شدن با آنیما (فرخ‌لقا) موفق می‌شود و فرایند تفرد خود را به سرانجام می‌رساند و به کهن‌الگوی خویشتن دست می‌یابد. ضمن اینکه او کهن الگوی مرگ و تولد دوباره را که معنای آن استعلای حیات و تحول درونی است با واردشدن در غار و چاه – که بیانگر بازگشت به مرحلۀ جنینی (مرگ آیینی) است – و بیرون آمدن از آن مکان‌ها – که رمز تولد مجدد است تجربه می‌کند.