مقایسۀ دو روایت از قصۀ مهر و وفا در ادب عامیانۀ کُردی با روایت فارسیِ شعوری کاشی

مهر و وفا از حکایت هایی است که روایت هایی از آن هم در ادب عامۀ کردی در قالب بیت (داستان هایی موزون و ملحون از راویان عامه به شیوۀ سینه به سینه و با صوت)، هم به شیوۀ قصه گویی شفاهی و نیز منظومه سرایی در ادب کلاسیک فارسی دیده می شود. در این جستار، قصۀ «مهر و وفا» و راویان آن در ادب فولکلور کردی معرفی و تفاوت ها و شباهت های آن با روایت های فارسی بررسی شده است. اگر بپذیریم راویان عامه و شاعران کلاسیک خالق اصلی و نخستین این داستان نیستند و منشا داستان از جنبۀ حوادث تاریخی (زمانی)، محیط جغرافیایی (مکانی) و خالق اصلی در هیچ یک از منابع یافت نشده است، دربارۀ تاثیرگذاری و تاثیرپذیری روایت ها نمی توان حکمی صادر کرد؛ اما می توان گفت ماجرای مهر و وفا نخست به شیوۀ قصه رواج داشته و سپس الهام بخش بازسرایی و بازآفرینی شاعران و بیت خوانان شده است.