شروه، قهس و لالایی های کهگیلویه و بویراحمد

ادبیات شفاهی سرزمین کهگیلویه و بویراحمد بسیار غنی‌ است. یکی از ترانه‌های آن شَروه نام دارد که زنان (و اخیراً مردان) با آوازی حزن‌آلود آن را می‌خوانند. حزن موجود در این شعار شیرین و ملایم و مطبوع است و انسان را به تعمق وا‌می دارد. موضوع شروه‌ها بیشتر بیان غربت، غم و اندوه، رشادت و حماسه، یاد جوانی و شکایت از روزگار است که به شکل‌های مختلف نمود پیدا می‌کند؛ گاهی به صورت دو بیت، گاهی چند مصراع و نیم‌مصراع و گاهی هم تمام مضمون شروه با ایجاز در یک بیت خلاصه می‌شود.قهس یا مقوم آوازهای شادی‌بخشی است که با مضامینی مثل اوصاف طبیعت، هجران و احساسات عاشقانه کاربرد دارد و از روی شادی و دلخوشی خوانده می شود. لالایی های بویراحمدی با آهنگی نرم و بیانی ساده خوانده می‌شوند و محتوا و مضمون آن‌ها با دیگر لالایی‌های ایران مشترک است. در این مقاله سعی براین است تا ضمن بررسی شروه در کهگیلویه و بویراحمد و نیز مقایسۀ آن با شروۀ دیگر مناطق، به بررسی محتوای قهس و لالایی در این منطقه پرداخته شود.

Sharveh, Qahs and lullabies in Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad

One of the genres of folk literature is non-narrative literature including poems, tales, riddles, parables, and fables. In terms of form and diction, these are classified into songs, odes and lullabies. Folk songs may be considered on the basis of their subject matter, style and composer’s spirits. Iranian songs of this type are characterized with natural hilarity, emotional sincerity and poetic salubrity.The province of Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad is located in the southwest of Iran, divided into hot and cold areas. The dialect spoken in this region is Boyerahmadi which is a little different across the province. As one of the closest versions of the Persian language, the dialect is believed to be an offspring of the Middle Persian. A comparison of syntactic and lexical structures of Lori dialect and the standard Persian dialect show that both derive from the Sassanid Middle Persian and further back from the Old Persian. This paper aims at Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad folk poems in terms of themes, contents, and aesthetic features. It specifically focuses on Sherveh and its origin in southern Iran as well as amorous songs and lullabies. These issues are discussed through classification and illustration.