شگردهای مشروعیت سازی در امثال و مثل ‌‌نماهای زبان فارسیو نقش آن ‌‌ها در تحلیل گفتمان

موضوع پژوهش حاضر «شگردهای مشروعیت‌‏ سازی در امثال و مثل‏‌نماهای زبان فارسی و نقش آن‌‏ ها در تحلیل گفتمان» است. پژوهش براساس نظریۀ مشروعیت‌‏بخشی ون لیوون صورت گرفته تا نشان دهد که امثال و مثل‌‏نماها چگونه می‌‏توانند به گفتمان مشروعیت بدهند. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است و براساس مولفه‏‌های ون لیوون مانند اقتدارسازی، ارزیابی اخلاقی، عقلانی‌‏سازی و اسطوره‏‌سازی استوار است.جامعۀ آماری دوازده هزار مثل فارسی و سی هزار معادل آن‌‏ها اثر ابراهیم شکورزاده بلوری است. حجم نمونه سه هزار مثل فارسی است که براساس شیوۀ نمونه‌‏گیری تصادفی نظام‌‏مند (systematic random sampling) از این کتاب انتخاب شده است. نتیجه نشان می‌‏دهد از میان فرایندهای مشروعیت‌‏سازی، مولفۀ ارزیابی و سنجش با مجموع 380 مثل و مثل‏‌نما بیشترین بسامد را دارد. به نظر می‌‏رسد این امر به‌دلیل اهمیت ارزیابی از یک سو و تمایل انسان‌‏ها به سنجش و ارزیابی از سوی دیگر است. همچنین نتیجه بیانگر این است که امثال و مثل‏‌نماها در گفتمان با اهداف گوناگونی چون اقناع مخاطب، مشروعیت‌‏بخشی به کلام و سلب مشروعیت از دیگری صورت می‌‏گیرد که به گونه‏‌ای در تقابل خود و دیگری نمود می‌‏یابد.

legitimization methods in persian proverbs and proverb-like, and their role in discourse analysis

this study is based on van leeuwen’s theory of legitimacy to show how proverbs can legitimize or derive legitimacy from a discourse. the research method is descriptive-analytical and is based on leeuwen’s components such as authorization, moral evaluation, rationalization, and mythmaking. the statistical population is twelve thousand persian proverbs and thirty thousand equivalents written by ebrahim shakurzadeh bolouri. the sample size is three thousand persian proverbs that have been selected from this book based on the systematic random sampling method. the results show that among the legitimation processes, the evaluation components have the highest range with a total of 380 proverbs. this seems to be due to the importance of evaluation as well as the human tendency to evaluate. the results also indicate that proverbs in discourse are used for various purposes such as persuading the audience and legitimizing or deriving legitimacy from a discourse.