لحن عامیانه و شگردهای آن در شعر فارسی امروز مازندراناز 1350 تا 1400

باتوجه به محوریت نگاه به خرده‌فرهنگ ها، شعر فارسی از نظر گونه های زبانی، ساختار، صور ذهنی و افق های معنایی دستخوش تحولات گسترده ای شده و مخاطبان زیادی را به خود جلب کرده است. بخشی از این تحولات در شعر معاصر مازندران قابل‌ملاحظه بوده و در عنصر لحن نمود محسوس تری داشته است. لحن واژه ا ی شناور، چندساحتی و گسترده است و هریک از پژوهشگران متناسب با دریافت خود در بافت متن تعابیر متفاوتی از آن ارائه دادند. درواقع لحن، پژواک قلم نویسنده یا شاعر است که از لابه لای واژه ها و سطرهای جمله ها گو ش نوازی می کند. لحن در مقام کلان‌عنصر به خرده‌لحن های متعددی بخش می شود که در این جستار خرده‌لحن عامیانه در همه گرایش های سبکی، قالب ها و ژانرهای موجود در شعر امروز مازندران تبیین شده است. نگارندگان در این پژوهش تکنیک های پردازش لحن عامیانه را در سروده های چهل شاعر فارسی سرا از سال 1350 تا 1400 دسته بندی، معرفی و تحلیل کرده اند. یافته های این پژوهش نشان می دهد، شاعران مازندران برای عامیانه‌‌سازی لحن از پنج کلان شگرد (قالب، آوا، موسیقی، زبان و بلاغت) و 25 خردشگرد در لایه ها سود بردند. باتوجه به داده های پژوهش در بین شگردها، شاخصه های موسیقایی با چهار خرده‌شگرد تکرار چشمگیری داشته است و در شگردهای زبانی، لحن واژگان بومی اقلیمی و طنز بسامد معناداری نشان می دهد. روش پژوهش تلفیقی از نوع کمی و تحلیل محتوا با استفاده از منابع اسنادی و سایت های معتبر اینترنتی است.

colloquial tone and its techniques in the current mazandaran poetry (1972-2022)

tone is an inclusive term with manifold definitions. each researcher, therefore, interprets it differently depending on how he/she approaches it in the text. in fact, tone is the echo of the writer or poet’s voice communicating with those who are willing to hear such mesmerizing songs. as a principal element, tone is divided into many minor (local) tones. in this research, colloquial tone has been examined in various stylistic tendencies and genres of present-day mazandaran poetry. to this purpose, researchers have introduced, classified, and analyzed the processing techniques of tone in the poetry of forty persian poets from 1972-2021. findings indicate that in order to achieve colloquial tone, mazandarani poets have benefitted from five main techniques (framework, sound, music, language, and rhetoric) and 25 minor techniques in their poetry. given the research data, the musical features and four minor techniques have had significant frequencies. moreover, regarding linguistic techniques, local-ethnic and humorous tones are found to be significantly frequent. research methodology used in this study is mixed method (qualitative and quantitative) which makes use of reference documents and reliable internet sites.