ردپای تجدد سیاسی در داستان امیرارسلان

داستان امیرارسلان یکی از مهم‌ترین داستان‌های عامیانۀ دوران قاجار است. این داستان که به‌طور مستقیم برای ناصرالدین‌شاه نگاشته و روایت شده است می‌تواند نمونۀ مناسبی برای تحلیل گفتمان عصر قاجار باشد. در دورۀ قاجار، علی رغم رسوب یافتگی گفتمان سنت در جامعۀ ایرانی به‌تدریج با نفوذ پیش فرض های تجدد، گفتمان تجدد شروع به معنابخشی به پدیده ها کرد. در این پژوهش داستان امیرارسلان را از منظر نفوذ گفتمان تجدد و همچنین کشاکش گفتمانی سنت و تجدد بررسی کرده‌ایم. اساس پژوهش را در بررسی یکی از گزاره های تکرارشوندۀ گفتمان تجدد در حوزۀ سیاسی، »مشورت تعیین کننده است «، قرار داده ایم. با استفاده از روش تحلیل گفتمان به بررسی قسمت هایی از متن که براساس این گزاره شکل گرفته اند پرداخته ایم. همچنین در خلال بررسی گفتمان تجدد در متن به مواردی که گفتمان سنت معنابخش بوده است نیز اشاره کرده ایم.

The Traces of Political Modernity in Amir-Arsalan

The story of AmirArsalan is one of the most important folk tales of the Qajar period. This story, which was written and narrated directly for Nasser alDin, can be a good example for analyzing the discourse of the Qajar era. In the Qajar period, despite the deposition of the discourse of tradition in Iranian society, gradually with the influence of the presuppositions of modernity, the discourse of modernity emerged. In this research, we have examined the story of Amir Arsalan from the perspective of the discourse of modernity as well as the discourse struggle between tradition and modernity. The research is based on one of the recurring propositions of the discourse of modernity in the political sphere, consultation is decisive. Using the method of discourse analysis, we have examined the parts of the text that have been formed based on this proposition. We have also referred to cases in which the discourse of tradition has been meaningful while examining the discourse of modernity in the text.