طبقه‌بندی درونمای های ضرب‌المثل ‌ها و کنایات عامیانه در رمان ‌های برگزیده محمود دولت آبادی (مطالعه موردی: کلیدر، جای خالی سلوچ و روزگار سپری‌ شدۀ مردم سالخورده)

محمود دولت آبادی با کاربرد شگردهای متنوع ادبی و با بهره گیری از ظرفیت های فرهنگ عامه ازجمله ضرب المثل و کنایه بر غنای آثار داستانی خود به‌ویژه در رمان‌های کلیدر، جای خالی سلوچ و روزگار سپری شدۀ مردم سالخورده افزوده و این رمان‌ها را در نگاه مخاطب، جذّاب تر کرده است. در پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی، طبقه‌بندی درون‌مایه‌ای و محتوایی از ضرب المثل ها و کنایات به‌کار رفته در رمان های مذکور به‌دست داده شده و نقش این گونه‌های ادبی عامیانه در بازنمایی اندیشه های محمود دولت آبادی کاویده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ضرب المثل ها و کنایه ها در این رمان ها دارای درون‌مایه‌های »اجتماعی و فرهنگی «، »سیاسی « و »اخلاقی و تعلیمی « هستند و با زمینه های زیبایی شناسی متن درآمیخته‌اند. همچنین، این گونه‌های ادبی عامیانه، دارای درون‌مایه‌های دینی و ایدئولوژیک است و این گونه‌ها، در سبک زندگی مردم عادی جامعه بازتاب دارد و در رمان‌های برگزیده محمود دولت آبادی به گستردگی دیده می‌شود

The Thematic Classification of Proverbs and Ironies in Selected Novels of Mahmoud Dowlatabadi: The Case of Kelidar, Missing Salouch, and The Passed Days of Old People

Mahmoud Dowlatabadi employs different literary devices, and proverbs and ironies from the folk culture to improve the quality of his works, particularly in novels of Kelidar, Missing Salouch, The Passed days of old people. This study employs a descriptiveanalytical approach to classify the themes and content of proverbs and ironies used in the abovementioned novels, and then extract the role of such literary devices in representing Dowlatabadi #39;s ideas. The findings showed that the proverbs and ironies in these novels have sociocultural, political, and aestheticdidactic themes within the texts. Also, these literary types carry religious and ideological themes which represent the lifestyle of people.