اَرده‌خوانی و کاربردهای آن در آیین سوگواری سیستان

آیین سوگ رسم رایجی است که به قدمت وجود بشر در میان هر قومی ریشه دارد و با آداب و رسوم و شعر و ترانه های خاص عجین شده است. مردم سیستان عمدتاً با تاسی از فرهنگ روستایی از شعر و ترانه برای حفظ و احیای آیین های سوگواری بهره وافی برده اند.اردَه خوانی، روُوایی خوانی یا رباعی خوانی سوگ سروده ای است با آهنگی بسیار سوزناک وحُزن‌انگیز که به صورت آوازه خوانی در مراسم عزاداری در سیستان اجرا می شود. این مقاله با روش کتابخانه ای و مصاحبه حضوری با گویشوران متعدد به بررسی ارده خوانی و کاربردهای آن در آیین سوگ سیستان پرداخته است و با معرفی ارده خوانی و رووایی خوانی، وجه تسمیه آن، تاریخچه، مجریان، شیوه اجرا، زمان و مکان اجرا نشان می دهد که مردم سیستان بسیار پایبند به اجرای آیین سوگواری با گویش بومی خود هستند و این مسئله در فرهنگ آنان جایگاه والایی دارد. مقایسه آن با گونه های دیگر در مناطق مختلف ایران، نقش محوری ترانه و ترنم را در اساسی ترین مسائل زندگی اقوام کهن ایرانی نشان می دهد. همچنین، این مقاله با ذکر نمونه هایی از رباعی های سیستانی وزن، قافیه و ردیف، قالب، زبان، محتوا و ویژگی های ادبی آن را بررسی کرده است. استفاده از آهنگ و ترانه برای التیام دادن به لحظه های سرشار از غم و اندوه در بین مردم سیستان گویای ذوق سلیم و طبع لطیف این قوم در حاشیه کویر است

Reciting Ardah-Mourning Quatrain and its Usage in Mourning Ceremonies of Sistan

The local and indigenous ceremonies in Sistan region shows the rich and old culture of this region. Following the rural culture, people of this region have used poetry and songs sufficiently for maintaining and reviving the mourning ceremonies. Ardahmourning or reading quatrain is a deeply sad and mournful song in the mourning ceremonies of Sistan. This study employs library study as well as some interviews with the informants to investigate Ardahmourning and its uses in the mourning ceremonies of Sistan. The history, the performants, the performance, and the time and place show that people of Sistan use their own dialect for this cultural practice. Compared with other types, this practice takes the lyrics and the music as basic aspects of the ancient ethnic groups within Iran. moreover, the study analyzes the Sistani quatrains, its tone, rhythm, form, language, content, and literary features. It is general claimed that the songs and lyrics are devices to soothe the sadness among the people in Sistan.