بررسی ساختاری قصۀ «فایز و پری» و اسطورۀ هندی «ازدواج گنگا و شاه شانتن»

میان دو سرزمین ایران و هند، شباهت های فرهنگی، اعتقادی و ادبی بسیاری دیده می شود. یکی از موارد مشابهت در ادبیات این دو سرزمین، همانندی میان قصۀ مشهور ایرانی »فایز و پری « و اسطورۀ هندی »ازدواج گنگا و شاه شانتن « است که تاکنون کسی بدان نپرداخته است. در این مقاله، به کمک نظریۀ »اسطوره شناسی ساختارگرا «ی لوی استروس به بررسی ساختاری این قصه و اسطوره می پردازیم. بررسی ساختاری این روایات، توجه به نمادها و نشانه های موجود در آن ها و کارکردهای شخصیت ها، شباهت ساختاری بسیاری از این روایات به یکدیگر را آشکار می کند. چنین می نماید که اسطورۀ هندی یادشده، صورت کهن تر قصۀ »فایز و پری « است. همچنین نتیجۀ پژوهش حاضر نشان می دهد این روایت ها در ژرف ساخت خود بیانگر تقابل های دوگانۀ »باروری/ بارخواهی(ناباروری) « و »آسمان/ زمین « هستند.