بررسی مقایسه ایی تاثیر برنامه بازگشت به اجتماع و برنامه‌های روان درمانی سنتی بر شدت علائم و مهارتهای ارتباطی و تعاملی بیماران روانی مزمن

مقدمه: نقائص در مهارتهای اجتماعی و زندگی بیماران روانی مزمن و عدم رضایتمندی از داروهای موجود، یک دلیل منطقی را برای ایجاد مداخلات جدید بوجود آورده است. برنامه بازگشت به اجتماع یکی از چند برنامه مرتبط با مهارتهای زندگی اجتماعی و مستقل است که اطلاعات و مهارتهایی را به بیماران روانی مزمن آموزش می دهد. هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه ای شدت علائم و مهارتهای ارتباطی و تعاملی بیماران روانی مزمن بعد از آموزش برنامه بازگشت به اجتماع و برنامه های روان درمانی سنتی مراکز روزانه شهر همدان انجام گرفت.روش کار: مطالعه حاضر بصورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. به این منظور 40 بیمار مبتلا به اختلالات روانی مزمن (اسکیزوفرنیا و اختلال خلقی) مراجعه کننده به مراکز توانبخشی سرپایی شهر همدان بصورت در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از وش تصادفی ساده در دو گروه آموزش برنامه بازگشت به اجتماع (20 مورد) و برنامه های روان درمانی سنتی (20 مورد) قرار گرفتند. گروه آزمون برنامه بازگشت اجتماع را در 16 جلسه آموزشی 6090 دقیقه ای، بصورت 2 روز در هفته به مدت دو ماه دریافت کردند و گروه روان درمانی سنتی هم در طی این مدت از خدمات کاردرمانی و مشاوره معمول مرکز استفاده می کردند. بیماران در هردو گروه قبل و بعداز اجرای برنامه آموزشی توسط پرسشنامه مهارتهای ارتباطی و تعاملی (acis: assessment of communication and interaction skill) و مجموعه مقیاس علائم مثبت و منفی (panss: positive and negative syndrome scale) مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل اختلاف میانگین ها در دو گروه از آزمون من ویتنی استفاده شد.یافته ها: بیماران گروه برنامه بازگشت به اجتماع در مقایسه با گروه روان درمانی سنتی پس از اجرای برنامه ها در ابعاد مبادله اطلاعات (001/0 = p)، روابط و مناسبات (0001/0 = p) و نمره کل (0001/0 = p) از پرسشنامه مهارتهای ارتباطی و تعاملی و در بعد علائم مثبت (01/0 = p) از پرسشنامه مجموعه مقیاس علائم مثبت و منفی، تغییر معناداری را نشان دادند.نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش، اجرای برنامه بازگشت به اجتماع در مقایسه با برنامه های روان درمانی معمول مراکز روزانه، نقش مهمی را در بهبود مهارتهای ارتباطی، تعاملی و نیز کاهش علائم مثبت بیماران روانی مزمن در جامعه ی مورد مطالعه ایفا می کند، البته برای بررسی نتایج درازمدت برنامه در این بیماران نیاز به مطالعات پیگیری می باشد.