اثر تمرین هوازی بر عوامل انعقادی مردان تحت پرستاری در خانه سالمندان

مقدمه: سالمندی می تواند بر بسیاری از پارامترهای هموستازی، مانند به هم پیوستگی پلاکت ها، زمان فعال شدن پروترومبین و ترومبوپلاستین اثرگذار باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرین هوازی بر پلاکت، حجم متوسط پلاکتی، زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین مردان سالمند بود.روش کار: از میان مردان خانه سالمندان فردوس شهر یاسوج تعداد 22 نفر به طور داوطلبانه در مطالعه شرکت کرده و سپس بر اساس توان هوازی به دو گروه همسان تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 تا 45 دقیقه با شدت 55 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب، تمرینات هوازی را اجرا نمودند. گروه کنترل در این مدت فقط فعالیت های روزانه خود را داشتند. قبل و بعد از دوره تمرینی از آزمودنی های نمونه گیری خونی به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون های کالموگروف اسمیرنوف، t مستقل و وابسته استفاده شد. سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد.یافته ها: هشت هفته تمرین هوازی اثر معنی داری بر افزایش زمان پروترومبین (001/0=p) و زمان ترومبوپلاستین (001/0=p) مردان سالمند داشت با این وجود اثر معنی داری بر پلاکت (48/0=p) و حجم متوسط پلاکتی (83/0=p) نداشت.نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی احتمالا منجر به بهبود فرایند انعقاد و کاهش حوادث قلبی عروقی مردان سالمند می گردد.