اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر درمان نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب ناشی از سوانح رانندگی در استان اصفهان

مقدمه: سیری صعودی حوادث رانندگی در سالهای اخیر، منجر به بروز پیامدهای جانی، مالی و روانی بسیار زیادی شده است. یکی از مشکلات عمده روانشناختی حوادث رانندگی، بروز اختلال استرس پس از آسیب در نزد افراد است. بنابراین پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در درمان نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب در بازماندگان سوانح رانندگی استان اصفهان انجام گرفت. روش: پژوهش نیمه تجربی حاضر از نوع پیش آزمون پس آزمون تک گروهی بود. جامعه آماری پژوهش شامل افرادی بود که در سالهای 91 و 92 در شهر اصفهان دچار سانحه تصادف شده و دارای علائم اختلال استرس پس از آسیب نیز بودند. به منظور انجام این پژوهش، 10 نوجوان دارای نشانگان اختلال استرس پس از آسیب به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. معیار ورود به پژوهش، داشتن اختلال استرس پس از آسیب ناشی از تصادفات رانندگی و سن نوجوانی و معیار خروج نیز داشتن اختلالی جز اختلال استرس پس از آسیب و دوره سنی غیر از نوجوانی بود. ابزارهای مورداستفاده، سیاهه مقیاس رویداد آسیب زا و مقیاس نشانگان استرس پس آسیبی بود. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر به وسیله نسخه بیستspss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث ایجاد تفاوتهای معنی داری بین گروهها در متغیرهای پژوهش گردیده است (001/0>p). نتایج آزمونهای تک متغیره نشان داد که این تفاوت مشاهده شده در تحلیل چند متغیری، در مقیاس های اضطراب، افسردگی، خشم و استرس پس آسیبی بوده است (01/0>p)، در حالی که در متغیر تجزیه تفاوت معنیداری مشاهده نگردید (05/0

The effectiveness of acceptance and commitment therapy on treating the adolescents with posttraumatic stress disorder after road accidents in the province of Isfahan

Introduction: In recent years, road accidents have had incremental trend which resulted in physical, financial and psychological outcomes. One of the major psychological problems of road accidents is the emergence of posttraumatic stress disorder in people. Therefore the present study was carried out to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy in treating adolescents suffering from posttraumatic stress disorder in road accident survivors in the province of Isfahan. Methods: The method of the current study was semiexperimental, with pretestposttest onegroup design due to the manner of available sampling. The statistical population of the study included individuals who had road accidents and the signs of posttraumatic stress disorder in 201213. In order to conduct the study 10 adolescents with posttraumatic stress disorder were selected through available sampling. So the entering criterion to the study was having posttraumatic stress disorder resulting from road accidents and the age of adolescence and exiting criterion was having posttraumatic stress disorder and not being adolescent. The applied instruments were the scale of traumatic event and the scale of posttraumatic stress syndrome. The achieved data were analyzed via ANOVA with repeated measurements by SPSS 20 software. Results: The results showed that there is a significant difference between groups in the research variables (p<0/001). The results of univariable tests indicated that the observed difference in MANOVA was in the scales of anxiety, depression, anger and posttraumatic stress (p<0/01) while there was not observed any significant difference in the analysis variable (p>0/05). Conclusion: Acceptance and commitment therapy helps the adolescents with posttraumatic stress disorder to be able to contact with the present moment and now and hereandnow experience more and avoid living in the past which is concomitant with mental rumination of traumatic memories.