تاثیر توانمندسازی بر اساس روش حل مسئله و با پیگیری تلفنی بر آمادگی جهت ترخیص مراقبین خانوادگی بیماران صدمات مغزی وآگاهی، نگرش و مهارت مراقبتی آنان

مقدمه: یکی از مشکلات بسیار مهم افراد مبتلاء به صدمات مغزی عوارض پس از آن می باشد که به طور بالقوه مانع بهبودی مطلوب این دسته از بیماران می گردد. اگرچه این عوارض قابل پیشگیری بوده ولی آموزشهای معمول بیمارستانی خود به تنهایی نتوانسته اند کلید حل مشکلات متعددی باشند که بیمار و خانواده او در این زمینه با آن مواجه هستند. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر توانمندسازی مراقبین خانوادگی بیماران صدمات مغزی بر اساس روش حل مسئله با پیگیری تلفنی بر آگاهی، درک و مهارت مراقبتی آنان بود. روش: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده با گروه شاهد بود که در آن 60 مراقب بیمار مبتلا به صدمه مغزی به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و شاهد (30 نفر) تقسیم شدند. گروه شاهد مراقبتهای روتین بیمارستانی را تا زمان ترخیص دریافت نمودند. در مورد گروه مداخله یک برنامه آموزشی مبتنی بر حل مسئله در خصوص چگونگی مراقبت از بیمار برای مراقبین به اجرا گذاشته شد و پس از ترخیص نیز به مدت 8 هفته از طریق تلفن آموزش و پیگیری های بعدی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه های محقق ساخته شامل اطلاعات جمعیت شناختی، آگاهی، نگرش و مهارت بود که روایی محتوای آن با نظر اساتید بررسی و مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ بررسی و تایید شد. این پرسشنامه ها توسط مراقبین قبل و بعد از اتمام پژوهش تکمیل گردیدند. داده ها در نسخه 16 نرم افزارspss وارد و با استفاده از آزمونهای تی مستقل من ویتنی، تی زوجی و زوجهای همسان شده ویلکاکسون با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: بر اساس آزمون تی مستقل، بین میانگین نمرات آگاهی، نگرش و مهارت مراقبین گروه مداخله و شاهد قبل از مداخله تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0>p) ولی مقادیر میانگین نمرات آگاهی، نگرش و مهارت مراقبین گروه مداخله 8 هفته بعد از مداخله به صورت معنی داری افزایش یافت (p<001/0) در حالی که در گروه شاهد اختلاف معنیداری مشاهده نشد (05/0

The effect of empowering family caregivers of brain damaged patients base on problem solving by telephone followups on knowledge, attitude and skills of caregiving

Introduction: Complications of brain damage are one of very important issue and a potential barrier to the optimal recovery of these patients. Hospital based training of family caregivers have not been able to solve the various problems of the patients and their families. The goal of this research is to determine the effect of empowering family caregivers of brain damaged patients base on problem solving by telephone followups on knowledge, attitude and skills of caregiving. Methods: This study is a randomized clinical trial with a control group. Sixty caregivers of brain damaged patients were selected by convenience sampling and were randomly allocated to experimental (30 people) and control group (30 people). In the control group routine care was provided to patients until their discharge from hospital. In the experimental group a training program for family caregivers based on problem solving at the patient's bedside was initiated and after discharge from hospital they were followed up by telephone for 8 weeks. Data collecting tools in this study was a researchermade questionnaire including information on demographic factors, awareness, understanding and skills of caregiver. The validity of the questionnaire was checked and confirmed by experts and the reliability of it was examined and confirmed by Cronbach's alpha. This questionnaire was filled out by caregivers before and after the research. Then the data were analysed with SPSS V.16 by independent MannWhitney T test and Wilcoxon's matched pairs T test by repeating measurement. Results: Based on independent Ttest there wasn't a significant difference among means of scores of awareness, understanding and skills of control group and experimental group before introducing interference (P>0.05). But the numbers resulted from two months interference was significant (P<0.001). Also the means of scores of awareness, understanding and caregivers skills of experimental group after 8 weeks interventions significantly increased (P<0.001) while there was no significant difference in control group (P>0.05). Conclusion: Training in releasing period based on problem solving by telephoning followups leads to increasing awareness, understanding and skills of brain damaged caregivers and will help them in different caregiving jobs. It will lead to improving the role of caregivers and health condition of the patient. We can recommend it as a substituting method when there is no social nursing present in Iran.