مقایسه هوش هیجانی نابینایان و کم‌بینایان با افراد سالم در موسسه بهزیستی شهرستان شاهرود سال 1392

مقدمه: افراد نابینا تحت تاثیر برخوردهای جامعه و اطرافیان در مهارتهای سازشی و تشخیصی مشکلات بیشتری را تجربه میکنند و مطالعات در زمینه رفتارهای اجتماعی و انطباقی کودکان نابینا در ایران محدود و دارای نتایج ضدونقیض است. تحقیق حاضر با مقایسه نمره هوش هیجانی افراد کم بینا و نابینا با افراد بینا در جامعه نابینایان شهر شاهرود سعی در پی بردن به تاثیر معلولیت بر میزان هوش هیجانی دارد. روش: این مطالعه توصیفی مقایسهای بر روی 32 نفر معلول نابینا و کم بینا از کل جامعه بهزیستی شهرستان شاهرود و تعداد 77 نفر از افراد سالم خانواده سایر گروه های معلول تحت پوشش بهزیستی انجام پذیرفت. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی بار -اون با اعتبار و پایایی تائید شده در ایران جمعآوری شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمونهای همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز کوواریانس با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 16 استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد میانگین و انحراف معیار نمره کل هوش هیجانی در افراد گروه نابینا و کم بینا و افراد گروه سالم به ترتیب 455/331 و 42 5/326 بود که هر چند نمره هوش هیجانی بین دو گروه متفاوت بود ولی این تفاوت معنیدار نبود (05/0>p). نتیجهگیری: مولفه های انعطاف پذیری و خود شکوفایی درگروه نابینایان و کم بینایان در مقایسه با افراد سالم به میزان قابل ملاحظه و معنی داری بالاتر است که با استفاده از این مولفه های هوش هیجانی در افراد نابینا و کم بینا میتوان استعدادها، ظرفیت ها و نیروهای بالقوه موجود در آنها را مورد بررسی و برنامه ریزی قرار داد و زمینه هایی را برای رشد و شکوفایی آنها فراهم ساخت.

The comparison of Emotional Quotient in blinds and low visions with normal sighted people in Shahroud welfare organization, 1392

Introduction: Blind people experience more problems about adaptive and diagnostic skills affected by society and environment encounters, and Studies in related to social and adaptive behaviors in blind children is limited in Iran and the results are conflicting. The aim of this study was comparing Emotional Quotient in blinds and low visions with normal sighted people in Shahroud city and tries to understand the impact of the disability on Emotional Quotient. Methods: This is a comparative crosssectional study. 109 individuals (32 blind and low vision persons consisting the population of blinds in Shahroud welfare organization and 77 male and female healthy individuals of families from other disable groups) with convenient sampling method were selected. We used a reliable (Cronbach's alpha equal to 0/93) standardized 90 items Baron Emotional Quotient questionnaire in this study. Large fonts version of questionnaires were used for low vision group. Pearson correlation coefficient, independent ttest and ANCOVA tests were conducted for statistical analysis of data using SPSS software version 16. Results: The mean and standard deviation of Emotional Quotient in blind, low vision and healthy persons was 331.545 and 326.542, respectively. Although emotional Quotient scores were different between the two groups, but independent ttest showed no significant differences (P> 0/05). Emotional Quotient scores in two dimensions, Flexibility (p=0.035) and selfactualization (p=0.049) were significantly higher in blinds and low vision group. Control for confounding variables such as age, gender, marital status and education level conducted using analysis of covariance and results were not significant (P>0.05). Conclusion: Two dimensions of flexibility and selfactualization of emotional quotient scores in blinds and low visions in this study are significantly higher that could be due to long time experience living with disability and well adaptation with this condition and also is due to relatively high educational achievements in these subjects. It is recommended that emotional intelligence be utilized in this group for personal development purposes.