اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو

مقدمه: دیابت ازجمله بیماری های مزمنی است که سبب بروز مشکلات جسمی، روانی و کاهش رفتارهای خودمراقبتی می گردد. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلابه دیابت نوع دو انجام شد.روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود و جامعه پژوهش شامل تمامی بیماران دیابتی نوع دو شهر بیرجند در سال 1400 بودند که 30 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی بیماران دیابتی توبرت استفاده شد. روش اجرای مداخله نیز به‌صورت آموزش درمان مبتنی بر کیفیت زندگی در طی 8 جلسه برای گروه آزمایش بود و گروه کنترل در لیست انتظار آموزش باقی ماند. تجزیه‌وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک و چندمتغیره انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد قبل از مداخله، بین میانگین نمره خودمراقبتی دو گروه اختلاف آماری معنی‌داری وجود نداشت، ولی بعد از مداخله تفاوت معنی‌داری بین میانگین نمره خودمراقبتی در دو گروه کنترل و آزمایش وجود داشت (0/05

the effectiveness of quality of life-based therapy on self-care behaviors of patients with type ii diabetes

introduction: diabetes is one of the chronic diseases that cause physical and mental problems and reduce self-care behaviors. the present study was conducted to investigate the effectiveness of therapy based on quality of life on self-care behaviors in patients with diabetes type ii.methods: the research method was quasi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group, and the research population included all type 2 diabetic patients in birjand city in 2021, of which 30 people were selected by purposive sampling and were randomly selected into two experimental (15 people) and control (15 people) groups. the questionnaire on tobert’s self-care behaviors of diabetic patients was used to collect data. the method of implementing the intervention was in the form of quality of life-based treatment training during 8 sessions for the experimental group and the control group remained on the training waiting list. data analysis was done using univariate and multivariate covariance analysis.results: the results indicated that before the intervention, there was no statistically significant difference between the average self-care score of the two groups, but after the intervention, there was a significant difference between the average self-care score in the control and experimental groups (p<0.05).conclusion:  health professionals can use quality-of-life treatment to enhance self-care behaviors in individuals with type 2 diabetes, in conjunction with drug treatments.