اثربخشی آموزش شیوه‌‌‌های مثبت مدیریت خشم‌ بر کنترل هیجانی و‌ تعاملات بین فردی کودکان 5 تا 6 سال

مقدمه: کنترل خشم کودکان یکی از اصلی‌ترین دغدغه بیش‌تر والدین است و با توجه به اینکه رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان قابل شکل گیری و قابل مشاهده است و زمانی که این رفتارها شکل بگیرد و مورد توجه قرار نگیرد ممکن است دائمی شوند و در ابعاد مختلف زندگی فرد اثرگذارند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی شیوه‌‌‌های مثبت مدیریت خشم‌ بر کنترل هیجانی و‌ تعاملات بین فردی کودکان 5 تا 6 سال شهر اصفهان انجام شد. روش کار : روش تحقیق از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و دوره پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان پرخاشگر 6تا5 ساله دارای پرونده در مراکز مشاوره فعال در حوزه کودک شهر اصفهان در بازه زمانی تابستان 1399 بود. و به روش نمونه گیری هدفمند30 کودک مبتلا به پرخاشگری بر اساس ملاک‌های ورود و خروج انتخاب شدند و سپس به شیوه تصادفی در دو گروه15نفر ازمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه رفتار کودکان ایبرگ و پینکاس (1999)، پرسشنامه کنترل هیجان پاشیری طلایی و یزدخواستی (1397) و پرسشنامه‌ی تعامل بین فردی یزدخواستی و فرهادیه (1394) بود. که در مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پرسشنامه‌ها توسط والدین کودکان پاسخ داده شد. برای گروه آزمایش جلسات مداخله به مدت 12جلسه برگزار شددرحالی که گروه کنترل در معرض هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. داده‌ها با استفاده ار روش‌های آماری شامل میانگین، انحراف معیار و تحلیل کواریانس چندمتغیره با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 23 انجام شد. یافته ها :نتایج نشان داد که شیوه‌های مثبت مدیریت خشم بر کنترل هیجانی (f=4 ,p<0.001) و تعاملات بین فردی در گروه (f=4 ,p<0.001) کودکان 5 تا 6 سال دارای پرخاشگری تاثیر معنا دار دارد. همچنین نتایج نشان داد که 0/81 درصد ار تعاملات بین فردی به تعاملات بین دو گروه مربوط است. نتیجه‌گیری: آموزش شیوه‌های مثبت مدیریت خشم اثرات قابل توجهی بر کنترل هیجانی و تعاملات بین فردی کودکان داشته بنابراین می‌توان نتیجه گرفت جهت کنترل هیجانی و تعاملات بین فردی کودکان از این آموزش بهره برد.

the effectiveness of teaching positive methods of anger management on emotional control and interpersonal interactions in children aged 5 to 6 years

introduction: controlling children’s anger is one of the main concerns of most parents, and given that aggressive behavior in children can be formed and observed, and when these behaviors are formed and not taken into account, they may become permanent and affect various aspects of life. the aim of this study was to evaluate the effectiveness of positive anger management practices on emotional control and interpersonal interactions in children aged 5 to 6 years in isfahan.methods: the research method was quasi-experimental with a pre-test-post-test design and a follow-up period with the control group. the statistical population included all aggressive children aged 5 to 6 years with files in active counseling centers in the field of children in isfahan during the summer of 1399. thirty children with aggression were selected by purposive sampling method based on inclusion and exclusion criteria and then 15 people were randomly substituted in experimental and control groups. the research instruments included: eberg and pinkas ’children behavior questionnaire, (1999) pashiri ­talaei and yazdkhasti’s emotional control questionnaire (1397), yazdkhasti and farhadieh’s interpersonal interaction questionnaire (2015). in the pre-test, post-test, and follow-up stages, the questionnaires were answered by the children’s parents. for the experimental group, intervention sessions were held for 12 sessions, while the control group was not exposed to any intervention. data were used using statistical methods including mean, standard deviation and multivariate analysis of covariance were performed using spss software version 23.results: the results showed that positive anger management practices have a significant effect on emotional control (p<0. 001, f=4) and interpersonal interactions in the group (p<0.001, f=4) of children aged 5 to 6 years with aggression. the results also showed that 0.81% of interpersonal interactions are related to interactions between the two groups.conclusion: teaching positive anger management practices have significant effects on children’s emotional control and interpersonal interactions, so it can be concluded that this training can be used to control children’s emotional and interpersonal interactions.