تاثیر قصه نویسی بر مهارت حل مسئله کودکان12- 8 سال مقیم در مراکز شبه خانواده استان گلستان (1397)

مقدمه: کودکان بی سرپرست و بدسرپرست از حمایت موثر والدین و نیز از مزایای زندگی در خانواده محروم هستند. مراقبت، درک همدلانه و مشارکت، ساختار قدرت شفاف و حل مسئله از کارکردهای ضروری خانواده است. یکی از مهمترین روش ها در حل تعارضات، مهارت حل مسئله است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر قصه نویسی بر مهارت  حل مسئله کودکان12- 8 سال مقیم در مراکز شبه خانواده استان گلستان در سال (1397) بود. روش : این پژوهش از نوع تجربی پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمودنی و کنترل بود. این مطالعه تجربی به صورت یک سو کور و گروه های موازی با حﺠم ﻧموﻧه 22 ﻧفر در هر گروه در مراکز نگهداری از کودکان مقیم در مراکز شبه خانواده انجام شد. مراکز به صورت احتمالی خوشه ای انتخاب شدند. تخصیص تصادفی آنها در دو گروه مراقبت معمول و گروه قصه نویسی با استفاده از پاکت های مهر و موم شده انجام شد. گروه قصه نویسی 8 جلسه 45 دقیقه ای تحت نظارت کمک پژوهشگر مداخله را دریافت نمود و گروه مراقبت معمول در طی این دوره هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در ای مطالعه پرسشنامه کسیدی و لانگ بود. یافته ها: مهارت حل مسئله، در دو گروه قصه نویسی و معمول قبل از دوره مداخله اختلاف آماری معنی‌داری نداشت و تفاوتی نداشتند(p=0/14)، اما این آزمون در دو گروه بعد از اجرای مداخله قصه‌نویسی اختلاف معنی‌داری را نشان داد(p<0/001). نتیجه گیری: مداخلات شناختی رفتاری مانند قصه نویسی می توانند برای کودکانی با شرایط خاص سودمند بوده و سبب رشد و تحول شناختی در آنان گردند.  مداخلاتی مانند قصه نویسی، قصه گویی و روایت درمانی می توانند با قرار دادن کودکان در شرایط و استفاده از تخیل آن ها موجب ارتقاء مهارت هایی همچون مهارت حل مسئله شوند.

effect of story-writing on the problem-solving skills of 8-12 year-old children living in permanent residential centers

introduction: abortive and deprived children are deprived of effective parental support as well as family benefits.   care, empathic understanding and participation, transparent power structure and problem solving are essential family functions. one of the most important ways to solve conflicts is the problem solving skill. aim of this study was determining the effect of story-writing on the problem-solving skills of 8-12 year-old children living in permanent residential centersmethod: experimental pre-post-test with two groups of intervention and control group. this experimental study conducted single-blind study and parallel groups with a sample size of 22 individuals in each group in permanent residential centers. in test group, children undergo independent variable story-writing for 45 minutes in one session twice a week for 8 times. the control group did not receive any intervention and received the usual care of the centers. the instrument used in this study was cassidy and long questionnaire.finding : the problem-solving skills did not differ significantly between the two groups before and after the intervention (p = 0.14), but this test showed a significant difference between the two groups after intervention (p <0.001)conclusion: the results of this study showed that cognitive-behavioral interventions such as storytelling can be useful for children with special conditions and lead to growth and cognitive development. interventions such as story writing, storytelling and narrative therapy can put children in situations and use their imagination to enhance their skills such as problem solving skills.