اثربخشی برنامه والدگری مبتنی بر روانشناسی مثبت گرا بر خودکارآمدی ، ناگویی هیجانی و بار روانی مادران کودکان با مشکلات رفتاری

مقدمه : مشکلات رفتاری کودکان به‌عنوان رفتارهای مقابله ای و برون نمود توصیف می شوند و غالباً متوجه دیگران از جمله؛ مادر به عنوان مراقب اصلی هستند تا خود کودک. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش الگوی والدگری مثبت بر خودکارآمدی ، ناگویی هیجانی و بار روانی مادران کودکان با مشکلات رفتاری انجام شد.روش : روش این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه پژوهش مادران کودکان با اختلالات مشکلات رفتاری شهر الیگودرز در نیمه اول سال تحصیلی 99-1398بودند که از میان انها مادران 30 دانش آموز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند (هرگروه 15نفر). گروه ازمایش 12جلسه 90دقیقه ای آموزش والدگری مبتنی بر روان شناسی مثبت را دریافت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های خودکارآمدی والدینی دومکا (1996)، ناگویی هیجانی تورنتو (1994)، مقیاس بار روانی پای وکویر (1984) و مقیاس مشکلات رفتاری کودکان کانرز(1998) فرم والدین بودند. داده ها در این بخش با روش تحلیل واریانس آمیخته ، آزمون شاپیروویلک ، آزمون ماچلی و آزمون لوین باکمک نرم افزار spss نسخه 22 تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته ها : یافته ها نشان دادکه در مرحله پس آزمون بین آنها از نظر هرسه متغیر خودکارآمدی ، ناگویی هیجانی و بار روانی تفاوت معنی داری وجود داشت . به عبارت دیگر،آموزش برنامه والدگری مثبت باعث افزایش خودکارآمدی و p<0/05) 11/6=f)کاهش ناگویی هیجان,p<0/05). 23/16=)و کاهش بار روانی(f=8/01, p<0.05)در مادران کودکان با مشکلات رفتاری شد. نتیجه گیری : برنامه والدگری مبتنی بر روان شناسی مثبت با تاکید بر جنبه های روان شناسی مثبت از جمله؛ ارتقای عزت نفس، خودکارآمدی و تقویت جنبه های مثبت در زندگی می تواند به مادرانی که فرزندان دارای مشکلات رفتاری هستند کمک کند.

The effectiveness of a parenting program based on positive psychology on self-efficacy، emotional distress، and psychological burden on mothers of children with behavioral problems

Introduction: Childrenchr('39')s behavioral problems are described as extraversion behaviors and are often directed at others ، including; the mother is the primary caregiver rather than the child. The aim of this study was to determine the effectiveness of a parenting program based on positive psychology on selfefficacy، emotional distress، and psychological burden on mothers of children with behavioral problems.Methods: The method of this quasiexperimental study with pretest and posttest design was unequal with the control group. The research society were Mothers of Children with behavioral problems in Aligoderz city in 201920. Among which the mothers of 30 students were selected by available sampling method and randomly assigned to two equal groups (15 people in each group). The experimental group received 12 sessions of 90minute parenting training based on positive psychology، and the control group did not receive any intervention. The research tools were Dumkachr('39')s Parenting SelfEfficacy Scale(1996)، Toronto rsquo;s Alexithymia Scale (1994)، Pai and Kapurchr('39')s Family Burden Interview Schedule (FBIS)(1984)، and Connerschr('39') Parent Rating Scale(1998). Data were analyzed by analysis of mixed variance، Shapirovilk test، Machili test and Levin test with the help of SPSS software version 22.Results: The findings showed that in the posttest phase، there was a significant difference between them in terms of all three variables of selfefficacy، emotional distress and psychological burden. In other words، positive parenting training increased selfefficacy (F = 11.6; p <0.05)، decreased emotional distress (F= 23.16; p <0.05 )، and decreased psychological burden (F = 8.01; p <0.05) in mothers of children with behavioral problems.Conclusion: Parenting program based on Positive Psychology with Emphasis on Positive Psychological Aspects such as; Promoting selfesteem، selfefficacy، and enhancing positive aspects of life can help mothers with children with behavioral problems.