اثربخشی آموزش فرزندپروری در راستای شکل‌گیری خویشتن‌داری بر خودکارآمدی والدگری مادران

مقدمه: کیفیت فرزندپروری یک عامل عمده ای در رشد و تکامل کودکان است در این میان خویشتن‌داری و پرورش آن در کودکی از اهمیت ویژه ای برخوردار است به همین دلیل والدین به خصوص مادران باید در این زمینه آموزش‌ ببینند. این مطالعه با هدف اثر بخشی آموزش فرزندپروری مثبت‌نگر در راستای شکل گیری خویشتن‌داری در فرزندان و تاثیر آن برخودکارآمدی مادران کودکان دبستانی صورت گرفته است. روش: روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل است. نمونه تحقیق شامل30 نفر از مادران کودکان دوره دبستانی (مدارس ابتدایی دوره دوم) استان یزد در سال تحصیلی 97-1396 است، که بر اساس ویژگی هایی چون سن و جنسیت همتا شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. هر دو گروه در مرحله پیش آزمون، پرسشنامه‌های خودکارآمدی والدگری و خودکنترلی ادراک شده کودکان را تکمیل کردند. اعضا گروه آزمایش به مدت 3 هفته، در جلسات برنامه آموزشی فرزندپروروی در راستای شکل گیری خویشتن‌داری با رویکرد روانشناسی مثبت‌نگر قرار گرفتند و در نهایت بعد از اجرای مداخله، هر دو پرسشنامه توسط دو گروه آزمایش و کنترل به عنوان پس آزمون اجرا گردید. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری نشان می‌دهد که مقدار f (0/16= p، 2/44=27 و 1 f) برای اثر متغیر مستقل (گروه) بر نمره خویشتن‌داری به لحاظ آماری معنادار نبوده است. یعنی آموزش اصول فرزندپروری با رویکرد روانشناسی مثبت‌نگر، خویشتنداری فرزندان را بهبود نمی‌بخشد اما نتایج آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری نشان می‌دهد که مقدارf (0/0002= p، 35/31=27 و 1 f) برای اثر متغیر مستقل (گروه) بر نمره خودکارآمدی والدگری والدین به لحاظ آماری معنادار بوده است. نتیجه گیری: آموزش اصول فرزندپروری با رویکرد روانشناسی مثبت نگر، خودکارآمدی والدگری والدین کودکان دبستانی را بهبود می‌بخشد، بنابراین روانشناسی مثبت‌نگر روش بسیار موثری برای افزایش خودکارآمدی والد محسوب می‌شود و می‌توان آن را به کار برد.

Effect of Child-Rearing Education on the Formation of Self-Restraint on Parenting Self-Efficacy in Mothers

Introduction: Parenting is a major factor in the development of children, which is inappropriate alongside family conflicts and lacks of warm and positive relationship with parents a strong prediction to create and stay. Behavioral problems are in children. On the other hand, the issue of selfrestraint in childbearing and raising it at an early age is very important that mothers should receive the necessary training and raise their children. In this research, selfefficacy of the mother refers to the beliefs and differences of a mother from her abilities to regulate and execute a series of childrearing tasks. The purpose of this study was to determine the effectiveness of positive parenting education in the development of selfrestraint in children and its effect on the effectiveness of mothers of primary school children.Method: The quasiexperimental research is a pretestposttest with control group The sample of the study consisted of 30 mothers of elementary school children (second grade elementary schools) in Yazd province in the academic year of 20172018, which were matched based on age and gender characteristics and were randomly assigned to experimental and control groups Both groups completed the parental selfefficacy and perceived selfcontrol questionnaire in the pretest. The members of the experimental group received a positive psychological approach for 3 weeks, 2 weeks each week and each session for 2 hours in the childchr('39')s educational program, and finally, after the intervention, both questionnaires were divided into two experimental and control groups Posttest was carried out.Results: The results of singlevariable covariance analysis showed that the F (F1, 27=2.44, P=0.16) for independent variable (group) effect on selfrestraint score was not statistically significant. As a result, this research hypothesis is rejected. That is, teaching the principles of parenting with the positive psychological approach does not improve the restraint of the children, but the results of the singlevariable covariance analysis show that the F (F1,27=35.31, P=0.000002) for the independent variable (group) effect on the score Selfefficacy of parental parenting has been statistically significant.Conclusion: That is, the teaching of parenting principles with positive psychological approach improves the parenting selfefficacy of primary school children, therefore, positive psychology is a more effective method for increasing parent selfefficacy and can be used.