نقش راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان و حرمت خود در شادکامی مادران کودکان کم توان ذهنی

مقدمه: تولد و حضور کودک کم توانی ذهنی در هر خانواده ای می تواند رویدادی نامطلوب و چالش زا تلقی شود که ممکن است تنیدگی، سرخوردگی، احساسات غم و ناامیدی را به دنبال داشته باشد. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه راهبردهای نظم‌جویی شناختی هیجان و حرمت خود در شادکامی مادران کودکان کم توان ذهنی انجام شد. روش: پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه مادران کودکان کم‌توان ذهنی شهر تهران بود و نمونه این پژوهش شامل 200 نفر از مادران کودکان کم توان ذهنی مدارس کم توان ذهنی شهر تهران بودند که بر اساس نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گرانسفکی و کرایج (2006)، مقیاس حرمت خود روزنبرگ (1965) و سیاهه شادکامی آکسفورد (1989) بود. داده ها با استفاده از شیوه های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و شیوه های آمار استنباطی (رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته‌ها نشان داد که نظم‌جویی شناختی هیجانی و حرمت خود به صورت مثبت شادکامی مادران کودکان کم توان ذهنی را پیش بینی می‌کنند (0/001>p). هم چنین، میان نظم‌جویی شناختی هیجان با شادکامی مادران کودکان کم توان ذهنی و میان حرمت خود با شادکامی مادران کودکان کم توان ذهنی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (0/001>p). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که بهبود راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و حرمت خود، می تواند باعث افزایش شادکامی مادران کودکان کم توان ذهنی شود. از نتایج این پژوهش می توان در مراکز مشاوره آموزش و پرورش و مراکز بهزیستی استفاه نمود.

The Role of strategical Cognitive Emotion Regulation and Self-esteem in the Happiness of Mothers with a Mentally Retarded children

Introduction: the birth and presence of Mental Retardation child in any family can be considered an undesirable and challenging event that may lead to stress, frustration, feelings of sadness and hopelessness. Therefore the purpose of this study was to investigate the relationship between strategical Cognitive Emotion Regulation and Selfesteem with Happiness in Mothers Mentally Retarded children. Method: The research was a correlation study. The statistical population of this study was all Mothers of Mentally Retarded children in Tehran. The sample consisted of 200 mothers of mentally retarded children in Tehran who were selected by based on multistage cluster sampling method. The instrument used in the research was a questionnaires, Cognitive Emotion Regulationof Granefski and Kraaij (2006), SelfEsteem Scale of Rosenberg (1965) and Oxford Happiness Inventory. Data were analyzed using descriptive statistics (mean, standard deviation) and inferential statistics (multiple regression, Pearson correlation coefficient) and analyzed using SPSS20 software. Results: showed that strategies Cognitive Emotional Regulation and Selfesteem positively predict the Happiness of Mothers of Mental retarded children. Also, there was a positive and significant relationship between Cognitive Emotional Regulation with the Happiness of Mothers of Mental Retarded Children (p<0.001), and there was a positive and significant relationship between the Selfesteem and the Happiness of Mothers of Mental Retarded Children (p<0.001). Conclusion: The results of this study indicate that improving the positive strategies Cognitive Emotion Regulation and Selfesteem can increase the happiness of mother of mental retarded children. The results of this research can be used in counseling centers for education and wellbeing centers.