تاثیر آموزش گروهی بر رفتار مراقبین از کودک کم توان ذهنی

مقدمه: وجود فرد کم توان ذهنی در خانواده چالش‌هایی را برای هر یک از اعضای خانواده در پی دارد، و خانواده‌ها قادر نیستند همیشه با این چالش‌ها به صورت مناسب برخورد کنند. ارائه اطلاعات پایه‌ای توسط سیستم‌های حمایتی برای این خانواده‌ها، به ویژه برای مراقبین از این کودکان می‌تواند گامی موثر در حمایت از آنها محسوب گردد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش بر رفتار مراقبتی مراقبین از کودک کم توان ذهنی انجام گردید.روش: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی می‌باشد که در سال1392 در مرکز توانبخشی نرگس میانه انجام گرفت. در این تحقیق 64 مراقب دارای کودک کم توان ذهنی 18-6 ساله بطور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله 6 جلسه کلاس آموزشی برگزار گردید ولی برای گروه کنترل هیچ مداخله‌ای انجام نشد. در هر دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه، داده ها براساس پرسش‌نامه‌های محقق ساخته رفتار جمع‌آوری گردید.یافته‌ها: بین میانگین رفتار مراقبین در هر دو گروه، قبل از مداخله اختلاف آماری معنی‌داری بدست نیامد. نتایج نشان داد 1/5ماه بعد از اجرای مداخله، افزایش میزان نمره رفتار مراقبین در گروه مداخله قبل(5/63±48/64) و بعد از مداخله(2/77±58/46) معنی‌دار بود(p<0/05).نتیجه گیری: آموزش گروهی به مراقبین از کودکان کم توان ذهنی باعث ارتقاء رفتار مراقبتی آنان شده و نیز با دادن آگاهی‌های لازم به چنین خانواده‌هایی می توان آنان را ترغیب نمود تا در ارتقاء کیفیت زندگی خود و فرزندشان مشارکت داشته باشند.

The effect of group training on behaviors of caregivers with intellectually disabled children

Introduction : Having a family member with a disability is often challenging for each member in the family, and families always are not able to manage these challenges. Provide basic information by support system for families, especially for caregivers of these children can be considered an effective step in to support them. Objective: Determine of The effect of group training on caring behaviors of caregivers with intellectually disabled children Methods: The randomized clinical trial with control group was conducted in Narges rehabilitation center, Miyaneh, 2013. In this study 64 caregivers of intellectual disability children 618 years old were randomly divided into two groups. 6 session training classes were held for the intervention group but the control group did not receive any intervention. At both the beginning and end of the study, data were collected based on the behavior questionnaires, that developed by the researcher. Results: In both groups, before of intervention the average behavior score, was not statistically significant. The results showed that 1.5 month after the intervention, an increase in behavior of caregivers in the intervention group before (48.64±5.63) and after (58.46±2.77) was significant (P<0.05). Conclusion: Group training to caregivers of intellectually disabled children due to improve their caring behaviors. Also, by giving the necessary information to such families can be encouraged them to participate in promoting the quality of their lives and their children.