تاثیر قصه گویی بر احساس تنهایی کودکان بستری

مقدمه: احساس تنهایی یکی از پیامدهای منفی کودکان نسبت به بستری شدن در بیمارستان می باشد. در این راستا استفاده از روش های غیر دارویی جهت کاهش احساس تنهایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر قصه گویی بر احساس تنهایی کودکان بستری انجام شدروش : کارآزمایی بالینی حاضر بر روی 56 کودک 12-8 ساله بستری در بیمارستان کودکان هفده شهریور رشت در سال 1396 انجام شد. نمونه ها با روش نمونه گیری تدریجی انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله برنامه قصه گویی در 6 روز متوالی توسط پژوهشگر انجام شد و گروه کنترل نیز اقدامات متداول بخش را دریافت کردند. سنجش احساس تنهایی در روز اول بستری ( قبل از قصه گویی ) و روزششم بستری ( بعد از اتمام قصه گویی ) در دو گروه انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه احساس تنهایی آشر (asher loneliness questionnaire) بود.یافته ها: یافته ها تفاوت معنی دار آماری را بین میانگین احساس تنهایی گروه مداخله (0001/ 0= p) و کنترل (0/02 = p) قبل و بعد از مداخله نشان داد. همچنین یافته ها تفاوت معنی دار آماری را بین میانگین احساس تنهایی کودکان گروه مداخله (7/9)22/86و کنترل (10/5)31/57پس از مداخله براساس آزمون تی مستقل نشان داد (0/001 = p).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اثربخشی قصه گویی بر کاهش احساس تنهایی کودکان بستری را نشان می دهد. با توجه به اینکه این روش، روشی غیردارویی، راحت و آسان است می توان برای کاهش احساسات منفی کودکان، به ویژه احساس تنهایی استفاده کرد. این پژوهش می تواند قصه گویی را به عنوان شیوه ای جذاب برای کودکان به پرستاران و بیمارستان ها معرفی نماید.

Effect of storytelling on loneliness in hospitalization children

Introduction: Loneliness is one of the negative outcome of children to hospitalization. In this regard, the use of nonpharmacological techniques to relieve loneliness is of paramount importance. The present research was conducted aiming to determine the effect of storytelling on loneliness hospitalized children. Method: This clinical trial was conducted on fifty six 8 to 12yearold children Hospitalized in 17Shahrivar Hospital in Rasht, Iran in 2017. The subjects were chosen by sequential sampling method and divided into two groups of 28 to experimental and control group. In the intervention group, the storytelling program was conducted. The control group received the routine measures in the ward. Loneliness was measured in the two groups on the first and sixth day of hospitalization Data were collected by demographic characteristics questionnaire, as well as with Asher loneliness questionnaire. Results: results showed a significant difference between children's loneliness the two groups before and after the intervention (P = 0.0001) and Control group (P = 0.02).Results showed that the mean score of children's loneliness was 22.86 plusmn; 7.9 in the experimental group and 31.57 plusmn; 10.5 in the control group. Independent ttest showed a significant difference between the two groups (P = 0.001).Conclusion: The finding of this study show the effectiveness of storytelling on relieve loneliness of hospitalized children. This method is nonpharmacological, easy and simple; it can be used for deceasing the rate of negative feeling, especially loneliness. This study introduced storytelling as an interesting technique for attracting children to nurses and hospitals.