بررسی تاثیر امید درمانی بر بهبود کیفیت زندگی، امید و بهزیستی روان شناختی مادران کودکان عقب مانده ذهنی

مقدمه: حضور کودک دارای عقب ماندگی ذهنی در خانواده، سبب پدیدآیی مشکلات روان شناختی مختلف در والدین می گردد. از جمله متغیرهای متاثر از حضور کودک ناتوان در خانواده امید، کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر امید درمانی بر بهبود کیفیت زندگی، امید و بهزیستی روان شناختی والدین مادران کودکان عقب مانده ذهنی صورت گرفته است.روش : مطالعه ی حاضر, مطالعه ای است نیمه آزمایشی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون, با گروه شاهد, انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمام مادران کودکان عقب مانده ذهنی شهر اصفهان بود. جهت انجام این پژوهش 60 مادر دارای فرزند عقب مانده ذهنی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه های مداخله در 8 جلسه 90 دقیقه ای امید درمانی شرکت کردند اما گروه شاهد در زمان اجرای آزمایش مداخله ای را دریافت نکردند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های امید، بهزیستی روان شناختی, و رضایت از زندگی بود. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که آموزش امید درمانی منجر به تفاوت معنادار میانگین نمرات گروه های مداخله در هر سه متغیر کیفیت زندگی، امید و بهزیستی روان شناختی شده است(p<0/01).نتیجه گیری: درمان مبتنی بر امید به علت تمرکز بر مشکل اصلی و توجه صرف بر مفهوم امید توانسته به بهبود امید، بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران کودکان عقب مانده ذهنی منجر شود. بنابراین بهره گیری از این رویکرد درمانی در حل معضلات روان شناختی خانواده ها توصیه می گردد.

Examining the effect of hope therapy on the improvement of life quality, hope and psychological well-being in mothers of mentally retarded children

Introduction: the presence of mentally retarded child in the family causes various psychological problems in the parents. Among the variables affected by the presence of disabled child in the family are hope, life quality and psychological wellbeing. Therefore the present study was conducted to investigate the effect of hope therapy on the improvement of life quality, hope and psychological wellbeing in mothers of mentally retarded children. Method : it was semiexperimental, with pretest, posttest, and control group format because of available sampling. The statistical population included all the mothers of mentally retarded children in Isfahan. In order to do the study 60 mothers of mentally retarded children were selected through available sampling. Therefore the criterion to enter the study was having a mentally retarded child and readiness to take part in the research and the criterion to exit was having a child with a disorder or other inabilities. The experimental groups participated in 8 ninetyminute sessions of hope therapy however, the control group didn't receive any intervention while administering the test. The applied instruments were the questionnaires of hope, psychological wellbeing and life satisfaction.Findings: the results showed that teaching hope therapy has led to significant difference in the mean of experimental group scores in all three variables of life quality, hope and psychological wellbeing (p<0.01).Conclusion: hopebased therapy could improve the hope, psychological wellbeing and life quality in the parents of mentally retarded children due to focusing on the major problem and attending solely on the concept of hope. Therefore, through utilizing this therapeutic approach is recommended to solve the families' psychological dilemmas.