اثر بخشی قصه گویی به شیوه بحث گروهی بر اضطراب عمومی کودکان پیش دبستانی

مقدمه: دوره سنی خردسالی یا پیش دبستانی از دوران های مهم رشد و تکامل کودکی است. این دوره از زندگی، با مشکلات گوناگونی همراه است.یکی از مهمترین این مشکلات، اضطراب عمومی می باشد. برای درمان اضطراب درمان های متعدد دارویی و غیر دارویی وجود دارد. قصه گویی به عنوان شیوه جدید و خلاق، درمان موثری برای کاهش اضطراب عمومی محسوب می شود. هدف این مطالعه تعیین تاثیر قصه گویی به شیوه بحث گروهی بر اضطراب عمومی کودکان پیش دبستانی می باشد. روش: مطالعه نیمه تجربی حاضر در سال 1396 بر روی کودکان پیش دبستانی مراکز مهد کودک شهرستان قائن انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 60 کودک انتخاب شدند. سپس این کودکان به طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد به تعداد مساوی قرار گرفتند. برای کودکان در گروه آزمون، 7 جلسه 60 دقیقه ای برنامه قصه گویی انجام شد. داده ها قبل و پس از مداخله با استفاده از پرسش نامه اضطراب کودکان اسپنس جمع آوری.یافته ها:میانگین سنی کودکان در گروه مداخله 1/2± 6/5 سال و درگروه شاهد 1/5±6/3 سال بود. نمره اضطراب کودکان در گروه مداخله قبل از مداخله از 3/1±95 به(2/4) 88 رسید این در حالی است که در گروه شاهد نمره اضطراب از (2/3)90 به (3/5)85 رسید. نتایج بیانگر اثر بخش بودن قصه گویی بر اضطراب عمومی کودکان پیش دبستانی p=0/041) ) است. نتیجه گیری: قصه گویی بعنوان شیوه غیر دارویی روش مناسبی برای کاهش اضطراب است. بنابراین توصیه می شود مربیانمراکز پیش دبستانی از این شیوه در جهت کاهش اضطراب عمومی کودکان استفاده نمایند.

Effectiveness of storytelling in group discussion on anxiety of preschool children

Introduction: Early childhood or preschool age is one of the most important periods of childhood development. This period of life is associated to many problems. One of these problems is anxiety. There are numerous therapies for pharmaceutical and nonpharmacotherapy for the treatment of anxiety. Storytelling as a new method is an effective treatment to reduce anxiety. The purpose of this study was to determine the impact of storytelling by group discussion on anxiety of preschool children.Methods: The present semi experimental study was conducted on preschool children in kindergarten in the city of Qaen in 2017. Clustering randoml Sampling was done. 60 children were randomly assigned into two groups of intervention and control. For the children in the interventiongroup, seven sessions of 60 minutes of storytelling were conducted. However, in the control group of children, they received the same previous program. Data were collected by Spence Anxiety Questionnaire. Data were analyzed by using of analysis of covariance In SPSS version 18.Results: The results of this study showed that out of 60 children, 28 were female and 32 were boys. The mean age of children in the intervention group was 6.5 plusmn; 1.2 and in the control group was 6.3 plusmn; 1.5 years. The obtained results indicated the effectiveness of Storytelling in the anxiety (p=0.041)Discussion: Storytelling as a nonpharmacological approach is a good way to reduce anxiety. Therefore, it is recommended that nursing educators use this method to reduce children's anxiety.