مقایسۀ اثربخشی انواع شیوه‌های فرزندپروری والدین بر رشد مهارت‌های حرکتی بنیادی و انگیزش حرکتی کودکان 4 الی 6 ساله

مقدمه : والدین ابتدایی ترین و در اکثر مواقع تعیین کننده ترین عامل انتخاب حرکتی کودک و موفقیت او می باشند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، مقایسۀ اثربخشی انواع شیوه های فرزندپروری والدین بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی و انگیزش حرکتی کودکان بود. روش : جامعۀ آماری این پژوهش، شامل کلیۀ والدین و فرزندان پسر 4 الی 6 سالۀ آن ها در شهر خرم آباد بود که 240 نفر از آنان به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، شامل پرسش نامۀ شیوه های فرزندپروری بامریند، آزمون مهارت های حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم، و پرسش نامۀ انگیزش حرکتی کودکان، بود. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معناداری(0/05>p)، مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که شیوه های فرزندپروری والدین بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی (0/001>p)، و انگیزش حرکتی (0/01>p)، فرزندان تاثیر معنی داری دارد و فرزندان والدین مقتدر و آسان گیر نسبت به فرزندان والدین مستبد از رشد مهارت های حرکتی بنیادی بهتری برخوردارند. همچنین، شیوۀ مقتدرانۀ والدین بیش از دو شیوۀ آسان گیرانه و مستبدانه و شیوۀ آسان گیرانه نیز بیش از شیوۀ مستبدانه، باعث افزایش انگیزش حرکتی فرزندان گردید. نتیجه گیری: آموزش شیوه های فرزندپروری برای والدین توصیه می شود تا با آگاهی و استفاده از شیوه های مناسب فرزندپروری (مانند سبک مقتدرانه)، بتوانند زمینۀ ارتقاء رشد مهارت های حرکتی و انگیزش حرکتی کودکان را فراهم کنند.