اثر بخشی آموزش برنامه توجه اجتماعی وارتباط (sacs)برمهارت پرستاران درتشخیص زودهنگام نوپایان درمعرض خطراختلالات طیف اتیسم

مقدمه :اختلالات طیف اتیسم مجموعه ای از اختلال های مرتبط هستند که بر رشد اجتماعی وتوانایی برقراری ارتباط کودک تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش برنامه توجه اجتماعی وارتباط بر مهارت پرستاران بیمارستان تخصصی کودکان امام حسین (ع)اصفهان در تشخیص زود هنگام نوپایان در معرض خطر اختلالات طیف اتیسم اجرا شد.روش:طرح پژوهش نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی پرستاران شاغل در بیمارستان امام حسین (ع) بوده که به روش نمونه گیری در دسترس40 نفر انتخاب وسپس در دو گروه 20 نفره آزمایش وکنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. مهارت پرستاران با استفاده از چک لیست توجه اجتماعی وارتباط باربارو، 2011 ارزیابی سپس دوره آموزشی 3جلسه ای برای گروه آزمایش ارائه ودر مرحله بعد از آن پس آزمون برروی گروه آزمایش وکنترل اجراشد.یافته ها:یافته های حاصل از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد بین پیش آزمون وپس آزمون مهارت پرستاران در تشخیص علایم توجه اجتماعی نوباوگان ونوپایان در معرض خطر به اختلالات طیف اتیسم در گروه آزمایش وکنترل تفاوت معنادار وجود دارد p=0/001)). همچنین بین پیش آزمون وپس آزمون مهارت پرستاران در تشخیص زود هنگام علایم ارتباط نوباوگان ونوپایان در معرض خطراختلالات طیف اتیسم در گروه آزمایش وکنترل تفاوت معنادار وجود دارد p=0/001)).نتیجه گیری : نتایج نشان داد که اگر پرستاران از کلاسهای آموزشی برنامه توجه اجتماعی وارتباط استفاده نمایند می توانند نوباوگان ونوپایان در معرض خطر اختلالات طیف اتیسم را در 8ماهگی شناسایی وبرای ادامه درمان به متخصصین ارجاع دهند