قرارداد حفظ محرمانگی: راهکاری مطمئن برای جلوگیری از افشای اطلاعات محرمانه دارندگان اموال فکری

دارندگان حقوق مالکیت فکری بویژه مخترعین غالبا از زمان خلق ایده تا تجاری‌سازی آن با چالش افشای اطلاعات محرمانه‌ای که در جریان قراردادهای مجوز بهره‌برداری در اختیار اشخاص ثالث قرار می‌دهند، مواجه هستند. در حقیقت هدف عمده از انعقاد قراردادهای محرمانگی حمایت از انواع اموال فکری از قبیل دانش فنی، اسرار تجاری و ... است تا زمینه نظارت و مدیریت صحیح و کارآمد بر نحوه بهره برداری از آنها فراهم شود.. استفاده از قرارداد عدم افشاء در زمینه فناوری‌های پیشرفته به ویژه برای شرکت های رایانه ای و اینترنتی در جریان قرارداد مجوز بهره‌برداری بسیار معمول است. از طرف دیگر پژوهشگران و مخترعان شرکت‌های دانش‌بنیان در فرآیند دستیابی به حمایت‌های مالکیت فکری نیز ممکن است با چالش‌هایی نظیر افشای اطلاعات محرمانه مواجه شوند. نکته مهم عدم آگاهی بسیاری از صاحبان ایده و مخترعین از نحوه انعقاد چنین قراردادی است. در ارائه اطلاعات محرمانه قرارداد عدم افشاء فقط اطلاعات محرمانه را پوشش می‌دهد و قبل از انعقاد قرارداد مجوز بهره‌برداری یا در طول مذاکرات برای محافظت از آنها منعقد می شود. امضاء و انعقاد این گونه قراردادها در صورت عدم آگاهی از قوانین و ویژگی های آن برای طرفین می‌تواند خطرناک و تعهدات سنگینی به دنبال داشته باشد. در این مقاله با نگاهی تحلیلیتوصیفی، به تعریف، ضرورت، عملکرد و انواع قرارداد عدم افشاء و شرایط معمول در آن می‌پردازیم. نتایج این مقاله، لزوم اطلاع رسانی دقیق و کارآمد حقوقی به دارندگان اموال فکری در زمینه انعقاد قرارداد محرمانگی و اصلاح ساحتار قانونی فعلی را جهت حمایت از حقوق این اشخاص نمایان می سازد.