ارائه مدل مفهومی چابکی استراتژیک در سازمان‌ های پژوهش و فناوری

مدیریت پژوهش و فناوری نیازمند رویکردهای همه جانبه جامع‌تری به منظور حصول به راهبردهای هماهنگ است. رویکردهای جدید باید بگونه‌ای باشند که سازمان‌های پژوهش و فناوری را به یک پاسخ پیش‌کنشی به تغییرات موجود در محیط با تغییرات سریع فناورانه وادار نمایند. بنابراین سازمان‌های پژوهش و فناوری با توسعه ویژگی پیش‌کنشی در خود می‌توانند به توانایی ویژه‌ای تحت عنوان «چابکی راهبردی» دست یابند. چابکی راهبردی به معنای توانایی اصلاح، نوسازی و بازآفرینی سازمان، مدل‌های کسب و کار و راهبردهایش در راستای تطابق با تغییرات محیطی است. در این مقاله به‌منظور توسعه یک چهارچوب جامع و فراگیر برای رسیدن به چابکی راهبردی در سازمان‌های پژوهش و فناوری، ابتدا کلیه تحقیقات انجام‌شده در زمینه چابکی راهبردی در چند سال اخیر بررسی و پس از تطابق و تعدیل آنها با ماهیت، ویژگی‌ها و الزامات سازمان‌های پژوهش و فناوری، در نهایت هفت بعد (عامل کلیدی) و سی‌ویک شاخص برای چابکی راهبردی در سازمان‌های پژوهش و فناوری استخراج و تعریف گردید. این هفت عامل کلیدی؛ حساسیت راهبردی، چشم‌انداز واضح و روشن، انتخاب اهداف دانشی فناورانه راهبردی، شناسایی توانمندی‌های کلیدی، تصاحب و بهره‌برداری، نوآوری فناورانه مستمر و پیش‌کنشی بودن می‌باشند. مدل ارائه شده به‌طور توام با رویکرد درون و برون سازمانی بوده و مبنایی برای سنجش چابکی راهبردی در سازمان‌های پژوهش و فناوری فراهم می‌آورد.