ارایه چارچوبی برای تعیین اولویت‌های برنامه ریزی در پارک‌های علمی با استفاده از روش دیماتل فازی؛ مطالعه موردی پارک علم و فناوری شیخ بهایی

پارک های علمی از ابزارهای شناخته شده در زمینه رشد و توسعه شرکت های دانش بنیان هستند. از همین روی، این نهادها در سال‌های اخیر مورد توجه سیاستگذاران علم و فناوری کشور قرار گرفته اند. مطالعه نحوه اثرگذاری این نهادها بر توسعه شرکت های دانش بنیان و شناسایی عوامل تاثیرگذار بر کسب مزیت رقابتی توسط آنها موضوع این تحقیق بوده که پس از بررسی گسترده مطالعات موجود در این حوزه، عوامل کلیدی تاثیرگذار شناسایی شده و با استفاده از نظر خبرگان، متناسب با شرایط کشور اصلاح شده و در یک چارچوب مناسب قرار گرفته اند. این چارچوب شامل چهار بعد «منابع انسانی»، «تحقیق و توسعه و انتقال فناوری»، «تسهیلات» و «توسعه بازار» بوده و دارای دوازده زیرعامل می‌باشد. چارچوب پیشنهادی در پارک علم و فناوری شیخ بهایی اصفهان به کار گرفته شد و نتایج نشان داد که در این پارک باید توجه ویژه‌ای به بعد تسهیلات صورت پذیرد. این بعد بالاترین اهمیت را در میان ابعاد 4 گانه دارا بود و به عنوان تنها بعد تاثیرگذار در پارک علم و فناوری شیخ بهایی اصفهان شناخته شد و سایر ابعاد مانند منابع انسانی، تحقیق و توسعه و انتقال فناوری و توسعه ی بازار تاثیرپذیر بودند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که توسعه شرکت های دانش بنیان مستقر در این پارک، بیش از نیروی انسانی، فعالیت‌های دانشی و خدمات بازاریابی به تسهیلاتی همچون منابع مالی و زیرساخت های فیزیکی اولیه مورد نیاز وابسته است. استفاده از این چارچوب به منظور شناسایی ابعاد و عوامل تاثیرگذار در ایجاد مزیت رقابتی و تعیین اولویت‌های عمل و برنامه‌ریزی برای سایر پارک‌های علمی کشور نیز پیشنهاد می‌شود.