نقش مدیریت دانش در نوآوری سازمان‌ها

در محیط پویا و رقابتی امروز، سازمان‌ها به‌ شدت به افزایش توانمندی‌های نوآوری خود نیاز دارند و این مهم تنها در سایه توجه به منبع ارزشمند دانش و قابلیت خلق و به‌کارگیری آن حاصل می‌گردد. نوآوری سازمانی بدون وجود مدیریت دانش مشارکتی و پویا ظهور پیدا نخواهد کرد و به همین دلیل نفس وجود مدیریت دانش، اهمیت خیلی زیادی برای سازمان‌ها پیدا کرده است. سیستم‌های مدیریت دانش سنتی، عمدتاً در پی تسخیر دانش صریح و آشکار به ‌صورت رسمی و نظام‌مند بوده و در بازکردن قفل‌های دانش ضمنی و پنهان موجود در ذهن افراد، موفق نبوده‌اند. امروزه، سیستم مدیریت دانش 2 نشات گرفته از فناوری‌های وب 2، با رویکرد اجتماعی‌سازی، همکاری، مشارکت، تشریک مساعی و تعامل بین افراد، سعی در تسخیر بزرگ‌ترین و ارزشمندترین پایگاه دانش توزیع‌ شده سازمانی داشته که همانا دانش ضمنی و نهان موجود در ذهن و ضمیر کارکنان سازمان می‌باشد. به چنین سازمان‌هایی که بر پایه مدیریت دانش 2 و سرمایه اجتماعی شکل می‌گیرد، سازمان 2 گفته می‌شود. تمرکز چنین سازمان‌هایی به‌ جای سلسله ‌مراتب و کنترل‌های رسمی، به سمت مشارکت اجتماعی و همکاری انبوه کارکنان برای ایجاد خلاقیت و نوآوری سازمانی از طریق ظهور شبکه‌های اجتماعی، معطوف است. این مقاله سعی در ارایه تاثیر فناوری‌های وب 2 در دگرگونی سازمانی ناشی از ایجاد سیستم مدیریت دانش 2 در سازمان‌ 2 داشته و به درک درست مدیران از نقش اهرمی دانش اجتماعی برای توسعه نوآوری سازمانی کمک می‌کند.