ارایه چارچوب مفهومی برای اندازه گیری سرمایه ساختاری در دانشگاه

در اقتصاد مبتنی بر دانش، محصولات و سازمان ها براساس دانش زندگی م یکنند و می میرند و موفق ترین سازمان ها، آنهایی هستندکه از این دارایی ناملموس به نحو بهتر و سریع تری استفاده م یکنند. سازمان ها آگاه هستند که دانش با ارزش ترین و راهبردی ترینمنبع در محیط کسب و کار امروزی است. همچنین امروزه، رویکرد مدیریت دانش و سرمایه فکری به عنوان معیاری برای دانشگاه هاتبدیل شده که وظیفه و هدف اصلی آنها تولید و انتشار دانش می باشد. مدیران م یدانند که اگر به دنبال دستیابی به مزیت رقابتیهستند، ناگزیر به اداره فرایند یادگیری و انداز هگیری نتایج آن هستند. سرمایه فکری دیدگاه و مفهوم جدیدی است که می تواند بهمقابله با موانع و مشکلات نظام موجود آموزش عالی کشور بپردازد. سرمایه فکری، کلید موفقیت سازمان های دانایی محور از جملهدانشگاه ها محسوب م یشود. روسا و مدیران دانشگاه ها برای تزریق روحیه نشاط و پویایی و ایجاد ارزش های علمی و اجتماعی درمحیط های دانشگاهی باید بتوانند سرمایه های فکری زیر مجموعه خود را به درستی شناسایی و ارزش گذاری کرده و آنها را در همهابعاد اداره نمایند. با این حال، در چند سال اخیر، مساله کمی کردن ارزش عناصر سرمایه فکری همواره مورد سوال بوده است. بههمین دلیل، در این مقاله با استفاده از روش مروری و بررسی چارچوب های مختلف ارایه شده در این زمینه مولف هها و شاخص هایمناسب جهت اندازه گیری سرمایه ساختاری به عنوان یکی از ابعاد اصلی سرمایه فکری که کمتر مورد توجه قرار گرفته، بیان شدهاست که در نتیجه سه بعد سرمایه زیرساختاری، سرمایه تحقیق و نوآوری و سرمایه زیرساخت دانشی، هشت مولفه و 50 شاخص برایاندازه گیری این مولفه ها به دست آمد.