مقام قرب و درجات آن از منظر اهل معرفت

دو اصطلاح «قرب فرایض» و «قرب نوافل» از جمله اصطلاحاتی است که در فضای عرفان نظری وضع شده و رواج یافته است. گرچه خاستگاه این دو اصطلاح، حدیثی است قدسی که از مقرِّب‌بودن نوافل و فرایض و آثار مترتّب بر قرب سخن می‌گوید و بین فریقین معتبر است و باعنوان «حدیث تردّد» از آن یاد می‌شود، با توجّه به تصرّفاتی که از سوی عارفان در این واژه‌ها صورت گرفته، البته با حفظ همان معانی و مفاهیم متعارف، معناهایی ویژه یافته است که در اثنای مقاله با آنها آشنا خواهیم شد.

Proximity and its stages from viewpoint of mystics

The two terms of 'proximity by obligataries and 'proximity by supererogatories are among the terms coined and spread by theorotical mysticism. Though the origin of these two terms can be traced back to a Qudsi tradition (known as frequency tradition and considered as reliable by both Islamic sects] which speaks of their impacts including the fact that supererogatory and compulsory prayers bring about proximity [to Allah], these terms have acquired somewhat new senses (though relevant to their ordinary senses) in mysticism. This article deals with these new senses.