حکمت حکمت مدنی

حکمت حکمت مدنی، اجتماعی و سیاسی: به چرایی و چیستی و حتی کلیات چگونگی‌شناسی «حکمت مدنی» می‌پردازد. یعنی خاستگاه، جایگاه و نقش حکمت مدنی را شناسایی نموده و می‌شناساند. چنان که حکمت مدنی: به چرایی و چیستی و حتی کلیات چگونگی‌شناسی «حکومت مدنی» و بلکه پدیده مدنی، سیاسی و سیاست و پدیده‌شناسی آن(ها) می پردازد. یعنی خاستگاه، جایگاه و نقش راهبردی حکومت و پدیده مدنی را بر می‌نمایاند. سیرمتکامل (پلکانی) حکمت مدنی از بنیاد و از آغاز گذار از بدویت و سیر مدنیت انسانی و اجتماعی تا کنون و تا غایت و تا انجام و کمال نهایی به تعبیری مهدوی، مرهون واکاوی حکمت حکمت مدنی است. کما اینکه پرسمان حکمت مدنی اعم از معرفت شناسی، روش‌شناسی و پدیده‌شناسی حکمت مدنی و حتی علم مدنی از جمله نمودشناسی یعنی دانش مدنی؛ اجتماعی و سیاسی و بلکه سیاست مدنی، به صورت روشمند، قاعده مند، نظاممند و هدفمند نیز براین‌اساس بوده، و در این راستا می‌باشد. فارابی و خواجه نصیر دوتن از برجستگان جدی، جهانی و جاویدان این حوزه معرفتی خوشبختانه اسلامی و ایرانی اند. نخست موسس و دومین مجدد علم و حکمت مدنی؛ اجتماعی و سیاسی در تاریخ و جهان اسلام و ایران بوده و محسوب می گردند. مقاله به تحلیل گفتمان حکمت حکمت مدنی در آثار و آراء و بلکه در نگاه، نظریه و نظام حکمی این دو می‌پردازد. فرضیه اصلی: حکمت مدنی؛ اجتماعی و سیاسی متعالی است.

Theosophy of Civil Theosophy

Theosophy of civil, social and political theosophy deals with whyness, whatness and howness of civil theosophy. It identifies and introduces the origin, place and role of civil theosophy just as it treats the whyness, whatness and howness of civil government as well. It deals with civil and political phenomena tackling them phenomenologically. It explains the origin, place and strategic role of government and civil phenomenon. [The study of] the evolutionary development of civil theosophy from the beginning to the present and to the end (termed as Mahdavide period) is indebted to queries into the theosophy of civil theosophy. The questions tackled by civil theosophy in areas such as epistemology, methodology and phenomenology and even civil science including phenomenology that is civil, social and political science are also dependent on it. Even a systematic and targeted grasp of civil politics is based on it. Farabi and KhawjaNasir al-Din are two of the really prominent world figures with lasting impacts, in this Islamic –Iranian epistemic field. The former is the founder and the latter is the reviver of civil, social and political science and theosophy in the history of Muslim and Iranian world. This article studies the theosophy of civil theosophy in their works and thoughts. According to this article, civil theosophy is social, political and transcendental.