گذر از اعماق غارهای نیوزیلند در پی معنا

اندیشمندان درباره اینکه «آیا زندگی انسان معنادار است؟ اگر خیر، آیا راهی برای معنادار ساختن آن می‌توان یافت و اگر جواب مثبت است، ملاک معناداری آن کدام است؟» اختلاف نظر دارند. عده‌ای زندگی انسان را پوچ دانسته و برخی از ایشان، راه‌حل‌هایی برای رهایی از پوچی ارائه داده‌اند. در مقابل، گروهی هم زندگی انسان را معنادار قلمداد کرده، ولی در ملاک معناداری اختلاف پیدا کرده‌اند. در این ‌میان، مقاله ریچارد تیلور (از مدافعان معناداری) از شهرت جهانی برخوردار گشته و کمتر اثری یافت می‌شود که در آن، مستقیم یا غیرمستقیم اثری از دیدگاه وی نباشد. با این‌ حال، وی در ارائه ملاک حقیقی معناداری به خطا رفته است. این نوشتار به هدف بررسی دیدگاه وی، با بهره‌گیری از روش تحلیلی و انتقادی به نگارش درآمده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که دیدگاه تیلور با وجود برخی نقاط قوت، فاقد دلیل کافی است. وی از استدلال‌های نامعتبری همچون استقرای ناقص و تمثیل برای اثبات دعاوی خود بهره جسته و بلکه، مدعیاتی متناقض با یکدیگر ارائه داده است. نتیجه اینکه تلاش او در اثبات دیدگاه خود و ارائه ملاک معناداری بی‌ثمر مانده است.

journey through the depths of new zealand’s caves in search of meaning

intellectuals hold differing opinions on whether human life is meaningful. if it is not, is there a way to make it meaningful? and if so, what is the criterion for such meaningfulness?  some thinkers regard human life as meaningless, with some proposing solutions to overcome this meaninglessness. on the other hand, others consider life meaningful but disagree on the criteria for its meaningfulness. among these perspectives, richard taylor’s essay (a proponent of meaningfulness) has gained global recognition, with few works in the field failing to reference his views, either directly or indirectly. however, taylor errs in identifying the true criterion for meaningfulness. this article, employing an analytical-critical method, aims to examine taylor’s perspective. the findings reveal that taylor’s view, despite certain strengths, lacks sufficient justification. he relies on flawed reasoning, such as incomplete induction and analogies, to support his claims and even presents contradictory assertions. consequently, his efforts to substantiate his viewpoint and establish a criterion for meaningfulness prove futile.