واکاوی تردیدزایی بر انگارۀ تشکیک وجود و پیامد آن در تعلیم و تربیت

مقاله‌ای با عنوان «نگاهی انتقادی به رویکرد فیض محور در فلسفه اسلامی و پیامدهای آن در تعلیم و تربیت» به سودای نفی کلیت مبانی فلسفه تعلیم و تربیت در دیدگاه حکمای اسلامی به ادعاهای معارضان حکمت اسلامی و شبهات فلسفه‌ستیزان مشهور اشعری، همانند غزالی، اتکا نموده و غالب قریب به اتفاق مدعاهای آنان را بدون ارجاع، تکرار کرده و به عنوان «ارسال مسلمات» سند پنداشته و با نفی ادعائی دو نظریة «توالی‌گرایی» و «توازی‌گرایی» به عنوان دو رقیب دربارة تعلیم و تربیت، و مقایسة گذرا و ناکافی آن دو، عنوان تلفیقی «توازی‌گرایی ناهمزمان» را استحصال نموده است. آنچه این مقاله «نگاه انتقادی» نامیده متشکل است از ادعاهای نامستند درباره تاریخ مسایل فلسفی، تقسیم‌بندی ناهنجار مکاتب فلسفی اسلامی گاهی به «مشایی، اشراقی و اصالت وجودی» و گاهی به «دو گروه علت‌محور و فیض‌محور»، نیز ناکارآمد دانستن انگارة تشکیک به عنوان اصل مبنا در رویکرد فیض‌محور و اغلب تکرار بدون نشان خرده‌گیری‌های فلسفه‌ستیزان اشعری و همگنانشان بر آراء فلسفی و رهاوردهای الهیاتی. کاوش نشان می‌دهد آنچه این مقاله دربارة مسائل و مقاصد فلسفی ادعا کرده مضاف بر تکرار مدعاهای فلسفه‌ستیزان، در مقام استحصال، تبیین و داوری از آگاهی فنی لازم برخوردار نبوده و اظهارات مردود را مبنای رد و تردید علیه حکمت اسلامی قرار داده و در نتیجه رهاوردی نامبین، ناموجه و نامستدل را در بارة تعلیم و تربیت رقم زده است

the concept of gradation of existence and its implications on education - examining the doubts casted on it

an article titled a critical view on the grace-centered approach in islamic philosophy and its implications on education was written with the intent to entirely refute the principles of philosophy of education from the perspective of muslim philosophers. this article relies on the claims of opponents of islamic philosophy and the criticisms of well-known anti-philosophy ash’arites (such as al-ghazālī). it repeats almost all their assertions as accepted premises without citation. the article then makes a brief and insufficient comparison between two competing theories in education, sequentialism and parallelism, and derives the hybrid term asynchronous parallelism. what the aforementioned article calls a critical view comprises unsupported claims about the history of philosophical issues, irregular classification of islamic philosophical schools (sometimes as peripatetic, illuminationist, and essentialist, and other times as cause-centered and grace-centered), and deeming the concept of gradation as ineffective as a fundamental principle in the grace-centered approach. it often repeats, without reference, the criticisms of anti-philosophy ash’arites and their peers to specific philosophical views and theological outcomes. a thorough analytical and critical investigation reveals that the article’s claims about philosophical issues and intentions are merely reiterations of claims by anti-philosophers. due to a lack of adequate technical knowledge while explaining and making judgement, the article uses the discredited views of others to reject and cast doubt on islamic wisdom. consequently, it makes a biased, unjustified, and unsupported conclusion about education.