معاد جسمانی عنصری از دیدگاه ملا نعیما طالقانی

حکمای اسلامی هر چند معاد روحانی را پذیرفته‌اند، اما درباره معاد جسمانی و کیفیت آن اختلاف نظر دارند. یکی از این اندیشمندان، ملا نعیما طالقانی است. وی که یکی از اندیشمندان مشهور قرن دوازدهم هجری است، به معاد جسمانی با جسم عنصری معتقد شده و برای آن پنج استدلال عقلی ترتیب داده است. این ادله عبارتند از: ظلم بودن ثواب و عقاب، تناسخ، دخیل بودن قوای حیوانی و نباتی در هویت انسان، عینیت قوای بدنیِ جسم اخروی با دنیوی و سببیت بدن در تمایز و تشخص انسان. نوشتار حاضر ابتدا به دیدگاه ملا نعیما درباره معاد جسمانی عنصری و تبیین خاص وی می‌پردازد و سپس ادله عقلی ارائه شده را مورد بررسی قرار می‌دهد و پس از بررسی این ادله نیز به این نتیجه می‌رسد که هیچ­یک از آنها توانایی اثبات مدعای ملا نعیما را ندارند. برخی از آن ادله، به‌ دلیل ابتنا بر مبانی نادرست و برخی نیز به‌ دلیل نادرستی تبیین مخدوش می‌باشند.

Mulla Na’ima Taleqani on the Bodilyelemental Resurrection

Although Muslim philosophers have embraced the spiritualresurrection, they have disagreed on the bodilyresurrection and on how it should be. As one celebrated twelfth century scholar, Mulla Na’ima Taleqani believed in bodilyelemental resurrection and thus suggested five arguments for it: that hereafter reward or punishment might be unjust, metempsychosis, that vegetative and animal faculties are parts of man’s personal identity, the identity of bodily faculties in the hereafter with those of this life, and that body helps distinguish individual man.In what follows, the author has first dealt with Mulla Na’ima Taleqani’s particular account of bodilyelemental resurrection and then examined his five arguments. The result is that those five arguments fail to demonstrate his claim. Some of those arguments rest on illfounded principles and some suffer from erroneous explanation