گستره وجود سیال در قلمروی هستی

حکیمان مسلمان به‌ تبع ارسطو ماده را منشا تحولات و تغییرات اشیاء معرفی نموده‌اند و ازآنجاکه آن را ملازم با جسم و جسمانیات دانسته اند، دایره وجودات متغیر و سیال را به عالم جسم منحصر کرده اند. آنها برای اثبات تلازم ماده و صورت جسمیه و انحصار هیولی به عالم طبیعت، ادله مختلفی اقامه نموده اند. در این مقاله با نقد این ادله، این مساله را مورد تامل و کنکاش قرار داده ایم [تا ببینیم] با مخدوش شدن ادله مذکور، گستره وجود سیال تا چه حد بوده و دایره تحولات عالم تا کجا گسترش خواهد یافت؟ با توجه به ادله عقلی و نقلی، آنچه در نهایت حاصل‌ شده این است که سیلان امری مشکک بوده و ناشی از ضعف و نقص وجودی است و براین‌اساس دایره وجود سیال همه وجودات امکانی را بسته به نقص و ضعفی که دارند در برگرفته و بالتبع زمان به ساحت ماوراء طبیعت تسری خواهد یافت.

The Domain of Fluid Being in the Realm of Existence

Following Aristotle, Muslim philosophers introduced Matter as the origin of the changes and alterations of things; since those changes inhere matter and physical things, they confine the realm of fluid beings to the world of material bodies. They have also mounted various arguments to prove the concomitance between matter and material form and that hyle (prime Matter) is exclusive to the world of nature. In what follows, the author has examined those arguments in order to study how far the domain of fluid beings go. What is inferred from both rational and traditional arguments is that being fluid and flux is a graded quality resulting from the feeble level of existence of things and accordingly the domain of fluid things includes all contingent beings depending on their feebleness thus time will extend over the metaphysical realm .