ایده «وضع الفاظ برای روح معانی» از منظر اهل معرفت

مساله مورد بحث در این پژوهش، پاسخ به این پرسش است که آیا الفاظ متداولی همچون آب، آسمان، زمین، دست، آمدن و ... که در متون دینی برای برخی از حقایق غیر مادّی و غیر محسوس به‌کار رفته‌اند، در اصل تنها برای برخی از امور محسوس و مادی وضع شده‌اند؛ به گونه‌ای که استعمالشان برای امور غیر محسوس، مجازی باشد و یا موضوع له آنها به ‌گونه‌ای است که مصادیق غیر مادّی این امور را نیز در بر می‌گیرد؟ این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی، ابتدا با ارائه نمونه‌هایی از کلمات اهل معرفت اثبات کرده است که دست‌کم پاره‌ای از آنان از ایده وضع الفاظ برای روح معانی دفاع می‌کنند. همچنین استعمال این الفاظ برای مصادیق مجرّد و غیر مادّی را استعمالی حقیقی و غیر مجازی می‌شمارند. این نوشتار در ادامه ضمن تایید اصل این نظریه، تحلیلی اصولی و زبان‌شناختی را درباره آن ارائه نموده است.

The Theory of Coining Words for the Spirit of Meanings

In what presented here, the author has dealt with whether current words such as water, the sky, the earth, hand, coming … used in religious texts for immaterial and nonesensible entities and events have first been coined for some material things. As it were, have they been coined for material things in a way that their literal applications include immaterial entities, too; or they have mainly and originally been coined for material signified in a way that their application for immaterial entities is metaphorical.     Having made use of descriptiveanalytic method, the author has first proved that at least some people of knowledge have defended the theory of coining words for the spirit of meanings through samples cited from them. They have also regarded the application of those words for immaterial and incorporeal instances literal rather than metaphorical. He then goes on to confirm the very theory carrying out a methedological  and linguistic analysis about it