تحلیل تمایز عرفان‌عملی از اخلاق مشّایی از منظر غایت‌گرایی

توجه به علوم از منظر وجوه اشتراک و افتراق آنها، معرفتی درجه دوم محسوب می‌شود که موجب تعمیق دانش علمی و گسترش و غنای علوم می‌گردد. از جمله این‌ها، تمایز علم عرفان‌ عملی وعلم اخلاق مشّایی اسلامی است. مقاله حاضر به شیوه توصیفی تحلیلی و با نگاه مقایسه‌ای میان عرفان عملی و اخلاق مشّایی اسلامی نگاشته شده است. نتایج به‌دست آمده از تحلیل ومقایسه این دو، بیانگر آن است که غایت عرفان عملی، موحدپروری، لقاءالله، کشف و شهود و فنای فی‌الله است و توجه به خود و انیّت و انانیّت نفسانی، نقصی در سلوک محسوب می‌شود. اما در اخلاق مشّایی اسلامی، توجه به خود در دو سطح دنیوی و اخروی، اصلی اساسی است و نهایت سلوک اخلاقی، رسیدن به سعادت اخروی و روحانی است. سایر تمایزات نیز در انتهای مقاله آمده است.

DAn Analytical Distinction between Practical Mysticism and Peripatetic Ethics in the Teleological Point of View

Studying the similarities and dissimilarities of different sciences is a secondary discipline of knowledge that helps with the promotion and deepening of those sciences. One of these cases is the distinction between practical mysticism and the Islamic peripatetic ethics. This essay is written through a descriptiveanalytic method comparing practical mysticism to the Islamic peripatetic ethics. The results suggest that the aim of practical mysticism is: bringing monotheists up, vision of God, mystical unveilings, annihilation in God, and that selfregard and selfishness are great faults in such course of conduct and wayfaring. In the Islamic peripatetic ethics, however, considering oneself at two levels of this world and the next is the main principle and the ultimate aim of ethical conduct is to achieve the hereafter and spiritual happiness. Other differences can be found at the end of the article .