حرکت در عرفان و نقش آن در ظهور تعینات نظام هستی

به نظر حکما «موجود مادی» و به عقیده عرفا «هر موجود صاحب حیات» در حرکت است. خالق هستی که حی حقیقی است، به حرکت حبی، ظهوری، جلائی و استجلائی تجلی می‌یابد. او به‌واسطه حرکت حبی، عالم را عینیت می‌بخشد تا کمال وجود را آشکار نماید. در حرکت جلائی و استجلائی نیز نمایان شدن ذات حق برای ذات و تعینات تصور می‌شود که کمال تام خود را در مقام علمی در حقیقت محمدیه و سپس در مقام عینی و خارجی شهود نماید تا زمینه فطرت تام انسانى و مظهر ذات حق را فراهم سازد. همچنین به‌واسطه حرکت ظهوری، ذات حق می‌طلبد خود را از هویت غیبی و کنز مخفی آشکار نماید تا در همه موجودات با تجلی خاصی ظهور پیدا ‌کند. او در صدد است هر روز با اعطای صورت‌های مختلف و جدید به مخلوقات، خودش را معرفی نماید که در همه‌جا و همه‌چیز جز تجلی او امکان تصور نداشته باشد و انسان حضور حق را در عالم هستی احساس کرده و به این باور برسد که علت بقای هستی تجلی اوست که هر روز به عالم غیبی و عینی حیات می‌بخشد

Motion in Mysticism and its Role in the Appearance of the Determinations of Hierarchy of Being

Every material thing, philosophers hold, and every living thing, mystics say, are in constant motion. The Creator, the true Living One, manifests Himself through the motion of love, of epiphany, of clarifiaction, and of illumination.     Through the motion of love, He makes the world real in order to develop the perfection of being. Through the motion of clarification and illumination, His holy Essence appears for Himself and thus determinations can be thought to develop their perfection in Muhammadan Reality as the station of knowledge and then to observe them in the station of outside reality thus paves the way for the human full innate nature and the manifestation of Divine Essence. Likewise, through the motion of epiphany, the holy Essence demands to bring Himself from the hidden Ipseity and Hidden Treasure into appearance thus He manifests Himself in all beings through a particular epiphany. Every day, He comes to introduce Himself through different and fresh forms He gives to the creatures in a way that nothing nowhere might be conceived unless His epiphany.     In this way, man may feel the presence of the Truth Almighty in the world of being and comes to believe that, as the cause of persistence of being, His epiphany gives life to the hidden and actual worlds day by day.