رهیافتی تطبیقی به «حس‌گرایی سلفی» و «حس‌گرایی تجربی»

هر مکتب فکری‌ای بر پایه‌ها و منابع معرفتی خاصی استوار است. سلفی‌گری به‌عنوان یک جریان فکری، دارای مبانی معرفت‌شناسی خاصی می‌باشد. حس‌گرایی و منحصر کردن معرفت در شناخت حسی و خیالی و نیز نقل‌گرایی برخاسته از حس‌گرایی از مهمترین شاخصه معرفت‌شناختی سلفیت است؛ چنان‌که ابن‌تیمیه بر آن پافشاری می‌کند. از سوی دیگر، مکتب حس‌گرایی تجربی به‌عنوان یک پارادایم چیره در جهان غرب و نیز به‌عنوان رقیب جدی عقل‌گرایی، معرفت حسی را تنها سرچشمه معتبر شناخت دانسته و بر آن تاکید می‌ورزد. هر دو گرایش حس‌گرایی سلفی و تجربی، بر نفی و طرد عقل و برهان عقلی از ساحت معرفت بشری اتفاق نظر دارند. در این پژوهش با رهیافتی تطبیقی، اندیشه‌ها و دیدگاه‌های این دو مکتب حس‌محور در سه ساحت «معرفت‌شناختی»، «هستی‌شناختی» و «انسان‌شناختی» مورد بررسی و نقد قرار می‌گیرد.

A Comparative Approach to Salafi and Empirical Sensationalisms

Each school of thought rests on its particular bases and references. As a school of thought, Salafism has its own epistemological principles. From one side, sensationalism (the school that confines knowledge to the sensuous or imagined knowledge) and traditionalism developed therefrom are the most conspicuous epistemological characteristics of Salafism, as they are persisted by Ibn taimiyyah.    From another side, empirical sensationalism as a prevailing paradigm and a tough rival to rationalism in the West insists on the sensuous knowledge as the only valid source of knowledge. The two schools of Salafism and empiricism agree upon the rejection of reason and rational demonstration. In what presented here, the author has examined the views of the two above sensationalist schools at three levels of epistemology, ontology, and humanities .