روند تغییرات وزن و بهبود زخم در فیل‌ماهیان پرورشی ایمپلنت شده با سطوح مختلف هورمون 17-بتا استرادیول

نظر به روند طولانی بلوغ در ماهیان خاویاری، امروزه از راهکارهای مختلف مدیریتی و تغذیه ای برای کوتاه کردن این دوره استفاده می شود. ایمپلنت های هورمونی باعث پیش انداختن رسیدگی و موفقیت تولیدمثل در این ماهیان می شوند که این امر مستلزم جراحی و در پی آن ایجاد عارضه زخم و عواقب احتمالی آتی بر بدن این ماهیان است. در این مطالعه، 20 عدد فیل‌ماهی سه ساله (2/0±9/6 کیلوگرم) در حوضچه های بتونی برای مدت 168 روز نگهداری شدند و هر 45 روز یک بار با کپسول های محتوی مقادیر صفر، 3، 6 و 12 میلی گرم هورمون 17 بتا استرادیول به ازای هر کیلوگرم وزن بدن با ایجاد شکاف یک سانتی‌متری در ناحیه شکمی ایمپلنت شدند. هر سه هفته پس از کاشت، شاخص زخم  و روند تغییرات وزنی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین تیمارهای مختلف به لحاظ شاخص بهبود زخم اختلاف معنی داری یافت نشد و عمدتا پس از سه هفته بهبود یافتند. روند تغییرات وزنی در زیست‌سنجی‌های اول، دوم و سوم اختلاف معنی داری نداشت، اما ماهیان هورمون تراپی شده در مقایسه با ماهیان تیمار شاهد به لحاظ وزنی و سایر شاخص های رشد (وزن کسب شده، نرخ رشد ویژه و شاخص وضعیت)، اختلاف معنی داری را در مرحله چهارم ایمپلنت به نمایش گذاشتند (0.05>p)، هر چند اختلاف معنی داری بین ماهیان ایمپلنت شده با سطوح مختلف هورمون، به لحاظ وزنی یافت نشد (p>0.05). این نتایج نشان می دهد که هورمون 17-بتا استرادیول با تغییر در مسیرهای فیزیولوژیک، بخش اعظم انرژی را از رشد عضلانی به فرآیندهای مربوط به رسیدگی جنسی تخصیص می دهد. نظر به اثرات متفاوتی که هورمون 17 بتا استرادیول بر عملکردهای مختلف بدن ماهیان می گذارد، نتایج این مطالعه نشان داد که هر چند وزن ماهیان به طور معنی داری تحت تاثیر هورمون استرادیول قرار گرفت، اما بهبود زخم در آن ها تقریبا روندی بدون تغییر و مستقل داشت.

Weight changes and wound healing trend in farmed great sturgeon, Huso huso, following surgical implantation with different levels of 17β estradiol

A number of management and nutritional strategies are used to induce reproductive maturation and early puberty in sturgeons. Hormonal implants can have a promoting effect on sexual maturation and ovulation in sturgeons, but the surgical procedure for implantation leaves an external injury on the skin leading to further side effects on fish body. In this study, 20 threeyearold great sturgeon (6.9±0.2kg) were maintained in concrete tanks for 168 days and implanted by cutting a small incision on fish abdomen. Implantation capsules contained 0, 3, 6 and 12mg 17β estradiol (E2) per kg of body weight of fish and administrated each 45 days. The wound index and weight change trend of the implanted fish was evaluated every three weeks after implantation. Results showed that there were no significant differences between implanted fish and control fish in terms of wound healing index and after 3 weeks relative improvement was achieved. Weight change in the first, second and third biometry was not significantly different (P>0.05). However, there was a significant difference in the fourth biometry between E2 implanted fish and control in terms of weight and growth performance indices (weight gain, specific growth rate and condition factor) (P<0.05), but there were no significant differences between fish that was implanted with different levels of E2 (P>0.05). These findings suggest that E2 implantation alters physiological pathways by partitioning energy from muscle growth toward support of maturationrelated processes. This study showed that E2 can influence fish weight, but the wound healing process was almost unchanged and independent.