اثر مانسون بر توان رشد دوکفه‌ایazumapecten ruschenbergerii (tryon, 1869) با تاکید بر شاخص‌های کارایی رشد در خلیج چابهار (دریای عمان)، تجربه آزمایشگاهی

توان رشد به عنوان بخشی از انرژی جذب شده حاصل از جیره غذایی و معیاری است برای اندازه‌گیری کارایی رشد که در طی آن غذا به بافت بدن تبدیل می‌شود. کارایی رشد به دو صورت خالص و ناخالص بیان می‌شود. در این مطالعه، توان و کارایی رشد در دوکفه‌ای azumapecten ruschenbergerii، در خلیج چابهار و در دو زمان قبل و بعد از مانسون تابستانه مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفت. مانسون پدیده اقلیمی غالب در بخش شمالی اقیانوس هند است که در دو مقطع تابستان و زمستان رخ می‌دهد و مقطع تابستانه با بادهای شدیدتری همراه است. بر این اساس، بررسی بیلان انرژی دوکفه‌ای مذکور در بازه دمایی 19 تا 33 درجه سانتی‌گراد نشان داد که میانگین هر دو شاخص توان و کارایی رشد دوکفه‌ای در مقطع بعد از مانسون (مانسون تابستانه) افزایش معنی‌دار یافت (0.001>p). نتایج حاکی از شرایط بهتر و استرس کمتر در دوره بعد از مانسون برای صدف مذکور است.