بررسی تاثیر پروبیوتیک pediococcus acidilactici بر شاخص‌های ایمنی‌شناختی همولنف و آنزیم‌های گوارشی بچه شاه‌میگوی آب شیرین (astacus leptodactylus)

در این پژوهش تاثیر چهار سطح از پروبیوتیک pediococcus acidilacticiدر جیره غذایی بچه شاه‌میگوی آب شیرین astacus leptodactylusبر برخی شاخص‌های سیستم ایمنی و آنزیمی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور بچه شاه‌میگوها با وزن 10 تا 20 گرم، در 4 گروه تیماری و یک گروه شاهد با سه تکرار در مدت 84 روز تغذیه شدند. سپس از همولنف نمونه گیری شد. نتایج اندازه گیری شاخص‌های ایمنی و آنزیمی همولنف و روده نشان داد که در همه تیمارها و شاهد، بیشترین تا کمترین تعداد هموسیت به ترتیب متعلق به هموسیت‌های نیمه دانه‌دار، دانه دار بزرگ و هیالین بود. تعداد کلی هموسیت ها، هموسیت‌های نیمه دانه‌دار، دانه‌دار بزرگ و هیالین در تیمارهای حاوی پروبیوتیک افزایش معنادار آماری نشان داد (0.05>p). همچنین سنجش فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز و فنول اکسیداز در همولنف بچه شاه‌میگو و در مقایسه با گروه شاهد، روند افزایشی و تفاوت معنادار آماری نشان داد (0.05>p). اندازه گیری فعالیت آنزیم‌های گوارشی لیپاز، آمیلاز و پروتئاز نیز بیانگر تاثیر مثبت افزاینده معنادار پروبیوتیک بر هرسه آنزیم مورد بررسی بود (0.05>p). با توجه به اثر مثبت و چشمگیر پروبیوتیک p. acidilactici. برشاخص های ایمنی و گوارشی می توان از آن برای بهره‌وری بیشتر در پرورش انبوه شاه‌میگوی جوان استفاده کرد.