اثرات متقابل کشت توام برنج و میگوی رودخانه‌ای شرق (macrobrachium nipponense)

کشت توام برنج و میگو در سطح جهانی به سبب بازده اقتصادی آن گسترش قابل توجهی داشته است. هدف این مطالعه بررسی اثر متقابل کشت توام میگوی رودخانه‌ای شرق و برنج بر کیفیت و ماندگاری میگوی پس از عمل‌آوری (نمک سود کردن) و محصول برنج بود. از این رو، میگوها پس طی مراحل پرورش، نمونه‌برداری و نمک سود شدند. سپس ترکیبات مغذی میگوی بازه‌های زمانی صفر (شاهد، زمان عمل‌آوری) تا دوازده هفته پس از عمل‌آوری (هر 2 هفته یک‌بار) بررسی شد. علاوه بر آن شاخص‌های رشد میگو هر دوهفته یک‌بار و شاخص‌های ریختی و عملکردی گیاه برنج در انتهای هفته دوازدهم ارزیابی شد. نتایج ارزیابی نشان داد که در مجموع، تمامی شاخص‌های بررسی شده از قبیل نرخ رشد ویژه، کارایی ضریب تبدیل و درصد بقای میگوها و نیز ترکیبات شیمیایی بدن میگو مانند پروتئین، چربی و رطوبت در میگوی نمک سود شده پرورش یافته طی کشت توام با برنج در حد مطلوبی بودند. همچنین، کشت توام برنج و میگو، اثرات قابل توجهی روی تمامی صفات ریختی و عملکردی گیاه برنج مانند میزان کلروفیل کل برگ، ارتفاع بوته، تعداد پنجه و تعداد پنجه بارور در هر خوشه، طول و عرض برگ پرچم، طول خوشه، عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، تعداد دانه پر در هر خوشه و میزان زیست‌توده گیاهان برنج کشت شده در کشت توام با میگو در مقایسه با تیمار کود شیمیایی داشت.